Айганым : Оба поэта с ранних лет сочиняли стихи. Каждый любил свою Родину , красоту родной природы .
Мархабат: « Жаз» « Лето». ( Абай ) Жаздыгүн шілде болғанда, Көкорай шалғын , бәйшешек Ұзарып өсіп толғанда ; Күркіреп жатқан жылқының Шалғыннан жоны қылтылдап , Ат, айғырлар , биелер Бүйірі шығып , ыңқылдап , Суда тұрып шыбындап , Құйрығымен шылпылдап , Арасында құлын- тай Айнала шауып бұлтылдап , Жоғары - төмен үйрек , қаз Ұшып тұрса сымпылдап . Қыз- келіншек үй тігер , Бұрала басып былқылдап , Ақ білегін сыбанып , әзілдесіп сыңқылдап. Летом , когда тенисты деревья , И буйно цветут цветы на лугах , И на широких речных берегах Шумно раскидываются кочевья , Так высока в степи трава , Что спины коней видны едва . .Гусей и уток крикливых стаи То опускаются , то взлетают ... Смехом и криками оглашая Степной простор далеко вокруг Нурай: « Жазғытұры» « Весна». (Абай ) Жазғытұры қалмайды қыстың сызы , Масатыдай құлпырар жердің жүзі . Жан- жануар , адамзат анталаса , Ата- анадай елжірер күннің көзі . Жаздың көркі енеді жыл құсымен , Жайраңдасып жас күлер құрбысымен . Көрден жаңа тұрғандай кемпір мен шал Жалбаңдасар өзінің тұрғысымен . Как весенней порою шумят тополя! Ходит ветер , цветочною пылью пыля . Все живое обласкано солнцем степным , Словно мать и отец , Рада наша земля . И все дедушки лучший надели убор, И долины в тюльпанах, как пестрый ковер , В приозерных низинах гремят соловьи , Им кукушки зарей отзываются с гор .
Айганым: Для Пушкина природа - это чародейка , «очей очарованье». Эта та действительность , которая вдохновляла поэта на творческий труд . Несравненный живописец природы ,