Осылайша, адам өмірінің мақсаты — экзистенция, өзін табу.
Осылайша, адам өмірінің мақсаты — экзистенция, өзін табу.
Экзистенциалды шындық — бұл белгілі нәрсе емес, әр адамның жеке басынан өткеретін нәрсе.
Шынайы өмір-бұл экзистенция. Шынайы өмірге көтерілу кезінде адам үш кезеңнен өтеді:адамның өмірін сыртқы әлем анықтаған кезде эстетикалық. Адам «ағынмен жүреді» және тек рахатқа ұмтылады;этикалық, адам саналы таңдау жасағанда, өзін саналы түрде таңдайды, енді оны міндет басқарады;діни, адам өзінің кәсібін терең түсінген кезде, сыртқы әлем ол үшін ерекше мәнге ие болмайтындай дәрежеге ие болады, адамның жолында кедергі бола алмайды. Осы сәттен бастап күндерінің соңына дейін адам барлық қайғы-қасірет пен сыртқы жағдайларды жеңе отырып, «өз крестін алып жүреді».
Кьеркегордың ойы
Кьеркегор тұрғысынан адам-бұл ақырлы және шексіз, уақытша және мәңгілік, еркіндік пен қажеттіліктің синтезі. Және бұл синтез өздігінен жүрмейді және адамға табиғи түрде берілмейді – оны белгілі бір жолмен өз өмірін құра отырып, саналы түрде жасау керек. Демек, адамның өміріндегі басты міндет-өзінің жеке басын табу. Кьеркегард ол кез – келген адамның алдында тұрған мақсатқа қол жеткізді деп сенді: ол қайтыс болғанға дейін мұндай мәтінді өзінің қабір тасына – «бұл бірлік»деп ұсынғаны кездейсоқ емес. «Бұл бірлік» – бұл өзім, басқалардан максималды бөлінуге қол жеткізген адам
Альберт Камю
Альберт Камю (1913 — 1960) өзінің экзистенциалды философиясының басты проблемасын адамның өмірі мағынасыз деп санап, өмірдің мәні мәселесіне айналдырды. Көптеген адамдар өздерінің кішкентай уайымдарымен, қуаныштарымен, дүйсенбіден жексенбіге дейін, жылдан жылға өмір сүреді және өміріне мақсатты мән бермейді. Өмірді мағынаға толтыратындар, энергияны ысырап ететіндер, Алға ұмтылатындар, ерте ме, кеш пе, алда (олар қайда барса да) өлім, ештеңе емес екенін түсінеді. Барлығы өлімге әкеледі-және өмірді мағынамен толтырады және толтырмайды.
Альберт Камю (1913 — 1960) өзінің экзистенциалды философиясының басты проблемасын адамның өмірі мағынасыз деп санап, өмірдің мәні мәселесіне айналдырды. Көптеген адамдар өздерінің кішкентай уайымдарымен, қуаныштарымен, дүйсенбіден жексенбіге дейін, жылдан жылға өмір сүреді және өміріне мақсатты мән бермейді. Өмірді мағынаға толтыратындар, энергияны ысырап ететіндер, Алға ұмтылатындар, ерте ме, кеш пе, алда (олар қайда барса да) өлім, ештеңе емес екенін түсінеді. Барлығы өлімге әкеледі-және өмірді мағынамен толтырады және толтырмайды.
Адамның өмірі абсурд (аудармада — негізсіз). Камю өмірдің абсурдтығы мен негізсіздігінің екі негізгі дәлелін келтіреді:өліммен байланыс: өліммен байланыста болған кезде, әсіресе жақын және кенеттен, адам үшін бұрын маңызды болып көрінген көп нәрсе-хобби, мансап, байлық-өзектілігін жоғалтады және мағынасыз болып көрінеді, болмыстың өзіне лайық емес;қоршаған әлеммен, табиғатпен байланыс: адам миллиондаған жылдар бойы бар табиғаттың алдында дәрменсіз ("мен шөптің иісін сеземін және жұлдыздарды көремін,бірақ жердегі ешқандай білім маған бұл дүние менікі екеніне сенімділік бере алмайды").
Нәтижесінде, Камюдың айтуынша, өмірдің мәні сыртқы әлемде емес (сәттілік, сәтсіздік, қарым-қатынас), бірақ адамның өмірінде.Айта кету керек, экзистенциализм философиясы бүгінгі күнге дейін қазіргі Батыс Еуропада өте танымал және ол үшін өзекті. Қазіргі уақытта философиялық зерттеулердің ауырлық орталығын адамның проблемаларына, оның қоршаған әлемдегі өміріне, өзін іздеуге, өмірдің бірегейлігі мен мағынасын сақтауға араластыру үрдісі байқалады.
