Туған жерді сағынғанда

… Барады ұшып қоналқаға қарғалар,

Ұласады сұрқай көкте зарға зар.

Шулайды екен сонша неге бейшара,

Мүмкін, түнде Алматыда қар жауар?
Дүмі - жаңғақ, өрік сапты, басы - ырғай,

Домбыраның күрең сазы басылмай.

Күбірлейді, күңіренеді күрсініп,

Дірілдейді таныс жанар жасында…

Жарна қылмай, жайлап іштен тынамыз.

Қайда қайран қызыктары жас кездің,

Қайда сайран-сауықтар мен жыр-аңыз?

Ұқсап алыс жарығы мол жұлдызға,

Сол арадан аттанғалы мен келем

Батып-шығып барқын, шелең, шың, құзға.

Шаранаңнан шыққан шала шалаңды.

Ұшу қайда енді маған шаңдатып

Жарлауыттан жарыстырып шанамды!

Көрсем де мен ләзиз-ләззат жұмағын,

Алғаш сенде күлгенімді ұмытпан,

Алғаш сенде тайдан құлап, жыладым…

Кешір мені Жарөткел мен Шабаған!

Сағынады шабағын да Ырғыздың

Шырқап бүгін шалғай кеткен шағалаң.

Бірақ, сенің болсын биік жұлдызың,