УўК: 821. 111 Кбк: 84(7) п – 97 Пьюзо, Марио

127
нинг олдингга жўнадим. Сонни билан битим ту
-
зишимизга ёрдам берсанг.
Хейген жим ўтирарди. Доннинг ўлимини эши
-
тиб, чуқур қайғуга тушганидан ўзи ҳайратда 
эди. Ўлим ва қўрқиш ҳис-туйғуси аралаш-қура
-
лаш бўлиб кетди. Солоццо давом этди:
– Сонни менинг таклифимни қабул қилган 
бўларди. Тўғрими? Сен ҳам яхши биласан, бу – 
шуғулланса арзийдиган иш. Келажак наркотик 
моддалар билан савдо қилувчиларники. Икки 
йилдан кейин ҳаммамиз бойиб кетамиз. Бу иш
-
нинг таги олтин. Дон ҳаётдан орқада қолган одам 
эди, унинг даври ўтганди. Буни ўзи ҳам сезмай 
қолди. Куйиниб нима қиласан, фойдаси йўқ, ўл
-
ган одамни тирилтириб бўлмайди. Мен яна би
-
тим тузишга тайёрман, сен эса Соннини рози бў
-
лишга кўндирасан.
– Бу беҳуда иш, – деди Хейген. – Сонни охирги 
қони қолгунча қасос олади.
Солоццо унинг гапини бўлди:
– Дастлабки пайтларда қизиққонлик қилиб, 
шундай дейди. Ақлини жойига келтириб қў-
йиш керак. Мени Таттальялар ва улар тарафи
-
даги ҳамма одамлар қўллаб-қувватлайдилар. 
Нью-Йоркдаги бошқа корчалон оилалар эса очиқ 
урушни бартараф этиш учун ҳамма ишни қила
-
дилар. Чунки уруш бўлса одамлар ўлади, иш ўл
-
да-жўлда қолиб кетади. Агар Сонни билан бир 
битимга келиша олсак, Америкада бирорта ои
-
лавий синдикат, ҳатто доннинг энг қадрдон эски 
дўстлари ҳам бизга халақит беролмайди.
Хейген тирноқларига тикилиб жим ўтирарди. 
Солоццо тилёғламалик билан давом этди:
– Энди дон илгаригидек абжир, сезгир дон 
эмасди. Илгари уни ғафлатда қолдириб бўлмас
-
ди. Сени ўзига consigliori қилиб тайинлагани 

128
учун ҳам бошқа оилалар унга ишонмай қўйиш
-
ди. Ахир сицилиялик эмассан-да, ҳатто италия
-
лик ҳам эмассан. Агар иш урушгача бориб тақа
-
ладиган бўлса, Корлеонелар оиласи тамом бўлди, 
деявер. Бундан ҳамма ютқазади, шу жумладан 
мен ҳам. Корлеонеларнинг сиёсатдонлар билан 
алоқаси мен учун пулдан кўра муҳимроқ. Сон
-
ни билан, сароregimeси билан гаплашиб кўр, қон 
тўкилишининг олдини олишга ёрдам бер.
Хейген финжонни узатди, унга яна арақ қу-
йиб беришди.
– Уриниб кўраман, – деди Хейген. – Тўғри, Сон
-
нини кўндириш қийин. Люка Бразини эса Сонни 
ҳам тўхтатиб қололмайди. Сизлар Люкадан эҳти
-
ёт бўлишинглар керак. Агар сизлардан воситачи 
бўлиб борадиган бўлсам, мен ҳам ундан эҳтиёт 
бўлишим керак.
– Люкани менга қўйиб бер, – деди Солоццо бе
-
парво. – Сен Сонни ва доннинг қолган ўғиллари 
билан шуғуллан. Менга қара, уларга айтиб қўй, бу
-
гун менинг йигитларим Фреддини ҳам отаси билан 
қўшмозор қилишлари мумкин эди, мен рухсат бер
-
мадим. Муносабатларни беҳуда чигаллаштириш
-
нинг нима кераги бор? Айтиб қўй, Фредди тирик 
қолганлиги учун мендан бир умр қарздор.
Хейген ниҳоят ўзини тутиб олди. Фақат энди
-
гина Солоццо уни ўлдирмоқчи эмаслигини ту
-
шунди. Ўлим ваҳимаси чекинди. Хейген аллақан
-
дай енгиллик ҳис қилди ва уялганидан қизариб 
кетди. Солоццо масхаромуз илжайиш билан унга 
қараб турарди.
Қандай йўл тутса тўғри бўларкин? Агар Солоц
-
цонинг воситачиси бўлишдан бош тортса ўлди
-
риб юборишлари мумкин. Нега бош тортади? У 
Солоццонинг таклифини батафсил баён этади, 
холос. Бу ҳар қандай consiglioriнинг вазифасига 

129
киради. Агар жиддий ўйлаб кўриладиган бўлса, 
Солоццо унчалик ҳам ноҳаққа ўхшамайди. Тат
-
тальялар ва Корлеонелар ўртасида хунрезлик бў
-
лишига ҳар қандай вазиятда ҳам йўл қўймаслик 
керак. Корлеонелар оиласи донни охирги йўлга 
кузатиб, ҳамма нарсани унутишса ва бир би
-
тимга келишса яхши бўларди. Вақти келиб Со
-
лоццо билан ҳисоб-китоб қилиб олиш мумкин.
Хейген бошини кўтарди – Солоццо унинг 
ўй-фикрларини ўқиб турганга ўхшарди. У ку
-
либ қўйди. Шу пайт Хейгеннинг миясида чақмоқ 
чақилгандек бўлди. Люка Брази қаерда, нега 
Солоццо бепарво кулимсираб ўтирипти? Люка 
буларга сотилган бўлса-я! Хейген дон Корлеоне 
Солоццонинг таклифини рад этган куни Люка 
Бразини ҳузурига чақирганини эслади. Улар ўр
-
тасида қандай суҳбат бўлиб ўтганини ҳеч ким 
билмади. Ҳозир ўша гапларни эслайдиган пайт
-
ми? Ҳозир фақат бу қашқирлар қўлидан соғ- омон 
чиқиб, Корлеонелар оиласининг Ланг-Бичдаги 
мустаҳкам қўрғонига кириб олиш тўғрисида ўй
-
лаш керак.
– Қўлимдан келган ҳамма ишни қиламан, – 
деди у Солоццога. – Гапларингиз тўғри деб ўй
-
лайман. Бундай вазиятда дон Корлеоненинг ўзи 
бизга фотиҳа берган бўларди.
Солоццо мамнун бўлгандай бош қимирлатди.
– Жуда соз, – суҳбатга якун ясади у. – Қон 
тўкилишини ёқтирмайман. Мен корчалон одам
-
ман, қон тўкилиши эса қимматга тушади.
Телефон жиринглади, Хейгеннинг орқасида 
ўтирганлардан бири гўшакни олди. Бир оз жим 
тургач, қисқа қилиб:
– Хўп, айтиб қўяман, – деди.
У Солоццонинг олдига келиб, унинг қулоғига 
алланималар деб пичирлади. Туркнинг юзи дока
-

130
дай оқариб, кўзлари чақнаб кетди. Хейгеннинг 
бутун танасида чумоли ўрмалаб юргандай бўлди. 
Солоццо бир нарсаларни ўйлагандай унга қара
-
ди. Бирдан Хейген қўйиб юбормасликларини ту
-
шуниб қолди. Нимадир юз берди, у билан ўлим
-
нинг ораси яна икки қадам бўлиб қолди. 
– Чол ўлмапти. Бу сицилиялик тўнғизнинг та
-
наси бешта ўқ билан илма-тешик бўлса ҳам ўл
-
мапти, тирик қопти.
Солоццо тақдирга тан бергандай елкасини 
қисди.
– Омадимиз келмади, – деди у Хейгенга. – Се
-
нинг ҳам, менинг ҳам. Омад биздан юз ўгирди.

жүктеу/скачать 2,75 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: