Iлияс Есенберлин. «Алмас Къылыш» (Коьшпендiлер – 1)
© «I. Есенберлин атындагъы къор», 2004
www.kazakhstanets.narod.ru
109
үстіне қолтығына су бүркіп, оларды құтыртып отырған тағы да сол Қытай
богдахандары.
Қытай Қытай болғалы, осыдан мың жарым жыл бұрын өткен
Қошан патшалығы кезінде де Орта Азияға, қала берді осы күнгі Моғолстан жеріне
көз тігумен келген. Бірақ осы күнгі Орта Азия, Ауғанстан, Күншығыс Дәшті
Қыпшақ және Иранның шығыс жағын жайлаған Жүзші, Үйсін, Сақ, Қыпшақ,
Басмалы, Ұйғыр тәрізді көшпелі елдердің бірігуінен, соңынан Үнді, Ауған, Иран
халықтарының бас қосуынан туған ұлы қауым қытайдың ықпалына түспек түгіл,
өз ықпалын жүргізген. Будда діні осы жердегі Қошан патшалығынан Қытай,
Жапон, Кореяға тараған. Бірақ құмырсқадай қаптап өскен Қытай халқы сол кездің
өзінде-ақ өз жеріне сыймай бара жатқан соң,
богдахандары көне Қытай
қабырғасынан шығып, әлсін-әлсін жан-жақтағы елге ауыз сала берген. Әсіресе,
олардың көздегені Көкше теңізге дейін осы күнгі Жетісу болған. Жерін қорғаған
Үйсін, Дулат, Жалайыр, Басмалы
1
, Ұйғыр жұрты мен Қытай богдахандары
арасында сан түрлі ұрыс, қан төгіс айқастар өткен Қара Ертіс, Құлжа, Қашқар
бойларында Қытай әскері талай жеңілген... Демек, бұдан олар сабақ алмаған,
қарапайым халқының өлімін шыбын өлімі құрлы көрмейтін Қытай богдахандары
кей кезде өз шекарасынан өтіп, Көкше теңізге дейін жеткен. Бірақ айбынды, Сақ,
Қыпшақ атты әскерлері оларды өздерінің «Қытай қабырғасына» қайта қуып
тыққан.
Соған қарамай міне, тағы Моғолстан жеріне шабуыл жасамақ. Әрине
Қытай шабуылы үйреншікті ауру. Ол басынан ұрылып, таяқ жеп, әбден әккі
болған жылқы тәрізді, қанша көптігін мес тұтып, қоқан-лоқы көрсеткенмен де,
Жоңғар қақпасынан бері өтуге батылы бармайды. Жоңғар қақпасына келіп,
шүлдірлеп азан-қазан болып жатқандарында, бер жағынан біз де жетеміз... Кілең
атты қазақ, сойылға қарсы келе алмайтын өңшең жаяу қытай әскерін қайтадан өз
жеріне қуып тығады. Бұл оларға да, бізге де үйреншікті әдет. Сондықтан да бәлен
ғасырдан бері Қытай богдахандары біздің жерімізге ең болмаса бір қаласын
тұрғыза алмай келе жатқан жоқ па? әрине бұның бәрі күші жетпегендіктен.
Әйтпесе қазақты аяйын деп отырған Қытай богдахандары жоқ. Қасқырға бата
алмаған бұралқы, үреген, сабалақ майлыаяқтар тәрізді, құр байбаламымен
қорқытпақ. «Құлжа, Қашқарға аттанамыз деп күні бұрын дабыл қағып мазаны
алмақ...»
«Расымен бұ жолы да олардікі құр байбалам ба? Жоқ,
бұ жолы құр қор-
қыту емес тәрізді... Моғолстанның бір күшсіз, қамсыз кезін дәл басып отыр.
Моғолстанның шығыс жағын билейтін Моғол хандары мен солтүстік жағын бас-
қаратын Жағатай ұрпақтарының арасындағы өзара алауыздықтың аса бір қатты
шиеленіскен уақытында бас салмақ. Ел басқаратын хандар арасында бірлік жоқ
кезде, сырттағы жау әдеттегісінен анағұрлым қауіпті...»
әйтсе де Исан-Бұғының құтын қашырып тұрған бұл жәйт емес. Басқа.
Ақсақ Темір ұрпағы мен Жағатай ұлысының хандары бабалары өлгеннен бері
жан аяспас қас. Бұл қастық әсіресе Самарқант тағына әбусейіт отырғаннан кейін
күшейе түскен. Көк Орда ханының жәрдемімен таққа отырғанын әбусейіт тез
ұмытқан. Енді ол өзін-өзі бір ұлы сайыпқыран патша санап, жан-жағына
алабұртып қарай бастаған. Моғолстан жеріне де көз жіберіп, бір-екі рет Түркістан
өлкесінің оңтүстік жағына да бас сұғып көрген, бірақ соғыс ісіне шебер, Уайс пен
1
Б а с м а л ы — кейде Басым елі деп аталады.