К. Оразбекұлы. «Қанатты сөз – қазына. 1-кітап»
44
Өткен заманда бір жалшы әйел көршілерінің үйінде ұзын-сонар әңгіменің соңына түсіп,
малдың өрістен қайтатын уақытын ұмытып кетіпті. Сол кезде сиыры өрістен келіп, бұзауын
емізіп қояды. Сүттен қағылып, қарындары ашқан шиеттей балалары «шыр-шыр» етіп қой-
маған соң, ашынған күйеуі әйелін ұрып-соғады. Содан ел ішінде «Әңгіме – бұзау, емізер,
бұзау – таяқ жегізер» – деген сөз қалған екен.
Достарыңызбен бөлісу: 
