болыстарының тұрғындары 1921 жылы ҚАКСР Жер Халық Комиссариатына
өтiнiш жолдап, онда Кеңес өкiметiнiң орнауы қарсаңында “бiзге егiншiлiк пен
шөп шабуға ғана емес, тiптi жайылым үшiн де жарамсыз кiлең сортаң жерлер
қалды” деп жазған. Ертiс пен Жайық бойындағы, Жетiсудағы басқа аудандарда
да жағдай осындай болды.
Кеңес үкiметiнiң алғашқы жер реформасы саласындағы шаралар негiзiнен
жалдамалы ақы мен жердi пайдаланғаны үшiн еңбекпен өтеудi заң жүзiнде
жойып қазақтарға жер құқын бердi. Алайда азамат соғысы және одан кейiнгi
жылдарда көптеген жерлерде бұрынғы ауылдағы үстем топтар жердi
пайдаланудағы шиеленiсушiлiктi барынша пайдаланып, жалдама ақысын одан
әрi ала беруге тырысты. 1920 жылдың аяғында ҚАКСР Орталық Атқару
Комитетi жанынан жер комиссиясы құрылып, ол 1921 жылдың басында
жарияланған Үкiметтiң жердi ұлттандыру Декретiне сәйкес, бүкiл жердi
мемлекеттiк қор деп жариялады да, жердi өз бетiмен алу, сатып алу және
жалдау атаулыға тыйым салды.
1921 жылдың ақпан - сәуiр айларында жер реформасына байланысты
қосымша қабылданған мемлекеттiк құжаттар, қазақ шаруаларына дәстүрлi ата-
тегiнен қалған тиесiлi жерлердi өздерiне қайтаруға негiз болды. Осы жылы
жазда Жайықтың сол жағалауындағы жерлер межелеп бөлiнiп, қазақтарға
қолайлы жайылымдар тидi. 1922 жылы Орал губерниясының қазақ тұрғындары
барлығы 208 мыңнан астам десятина жер алды. Семей губерниясында әскер
қорының жерлерi қазақтардың пайдалануына көштi, межелеп бөлуге 184 мың
десятина жер әзiрлендi. Ақмола губерниясында Ертiс бойындағы он
шақырымдық алқапқа 1922 жылдың шiлдесiне дейiн 35 iрi қоныс аудару
учаскесiне 350 қазақ шаруашылығы - бұрынғы жалдаушылар мен бақташылар
көштi. Көкшетау уезiнде барлық бос жер қорын Кеңестер қазақтарға бердi.
1921 жылы Жер-су реформасы Түркiстанның көптеген аудандарында,
оның iшiнде Алматы, Қапал, Шымкент, Әулиеата уездерiнде жүзеге аса
бастады. Осы кездерде бұнда қазақ кедейлерi мен жатақтарының тұңғыш
бұқаралық ұйымы -
Достарыңызбен бөлісу: