Иммунитет: Құрсақ теміреткісі өзінен кейін иммунитет қалдырып, рецидивтер болмайды.
Диагностикасы нерв талшықтары бойымен ауырсынуға, эритематозды фондағы нерв құрылымы бойымен сызықтық түрінде біріккен герпетикалық ісінулі күлбіреуіктердің анықталуына негізделеді. Диагноз қою барысында құрсау теміреткісінде иммунды жетіспеушілікпен сипатталатындықтан оны АИВ тасымалдаушысынан ажырата білу керек.
Емі. Құрсау теміреткісінің жеңіл дәрежесінде ацикловир 800 мг-нан күніне 5 рет, 7-10 күн бойына немесе фамцикловир 250 мгнан күніне 3 рет 5-6 күн бойна беріледі. Ауыр дәрежесінде ацикловирді көк тамырға 5-7, 5 мг/кг есебінен әрбір 8 сағат сайын 4-5 күн бойына енгізеді. Екіншілік инфекциялық аурулар қосарланған жағдайда кең спектрлі антибиотиктер тағайындалады. Ауырсыну байқалғанда индометацин тәулігіне 50-150 мг немесе ибупрофен 800 мг күніне 2 реттен қолдананады. Жергілікті ем ретінде қарапайым ұшықта тағайындалатын 3% видарабинді жақпамай, анилин бояуы, антибиотикті жақпа майлар, сонымен қатар клоквинді лосьон қолданылады.
111.Диффузды нейродермит. Бұл терінің лихенификация және жекеленген папулезді тегіс элементтер түрінде жайылған зақымдалуы. Тері жер түстес.
Диагноз қою клиникалық көріністері негізінде жүргізіледі.
Ажырату диагнозы экземамен, атопиялық диатезбен, ересектер қотырымен жүргізіледі.
Емі.– гипосенсибилизациялық ем, қысқа курспен глюкокортикоидтар (преднизолон 20-40 мг) ішкізуге тағайындалады. Курорттық ем күкірттті-сутегі ванналарын қамтиды. Физиотерапиялық процедуралар: электроұйқы, селективті фототерапия және басқалар.
112.Мерезбен ауыратын науқастарға бейарнамалы терапия әдістері. Спецификалық емес терапия әдістеріне пиротерапия, пирогенді стимуляторларды инъекциялау, витаминдік терапия, сонымен қатар иммуномодуляторлар - организмдегі иммунологиялық процестерді ынталандыратын немесе түзететін дәрілер жатады. Арнайы емес терапия құралдарын таңдау пациенттің зертханалық және клиникалық тексеруден өткеннен кейін, сол немесе басқа препараттың көрсеткіштері мен қарсы көрсеткіштерін ескере отырып жеке жүзеге асырылады. Среди пирогенных препаратов наиболее апробированы и рекомендуются пирогенал и продигизон.
Пирогенал — сложный полисахаридный комплекс — назначают в виде внутримышечных инъекций в верхненаружный квадрат ягодицы в начальной дозе 5—10 мкг с постепенным повышением на 10—30 мкг на инъекцию, доводя до 120—150 мкг в зависимости от реакции организма. Препарат вводится 1 раз в 2—3 дня, всего на курс лечения 10—15 инъекций.
Продигиозан — липополисахарид, близкий по действию на организм к пирогеналу, вводится внутримышечно 2 раза в неделю в дозах от 25 до 100 мкг, всего на курс 4—6 инъекций.
