Жүздеген
жүректі емдеген қыз жүрегі неге жылайды?
» (ЕҚ. – 04.02.2012),
«
Түрме деген санаторий емес немесе темiр тор iшiндегi өмiр
» (ЕҚ. –
12.08.2009), «
Қаймағы бұзылмаған қазақ қаласы қиял ма?
» (ЖА. –
19.04.2003), «
Той өтті шаттығы мен тәтті үні тарқамайтын
»
(СС. – 05.10.2010), «
Талай қылмыскерге сан соқтырған саусақ iздерi
»
(А. – 21.01.2009).
Ассонанс
(французша assonance, латынша assono – үйлесім) –
өлең сөзде (мәтінде) дауысты дыбыстардың үндесе қайталануы.
Ассонанс сөздің интонация-музыка мәнін, экспрессивтік-эмоционалдық
бояуын күшейтіп, ерекше елеулі тұстарды дыбыстандырып, ой-
сезімнің әсерлілігін арттырады [137, 29]. Мысалы: «
Iлiмдi iзгiлiктен
iздейiк
» (Ақ. – 2000. №3), «
Алты алаштың ардағы
» (СС. –
09.08.1996), «
Естелiктер ешқашан ескермейдi
» (Ақ. – 1997. №1),
«
Іргелі істер ілгерілетіледі
» (ЕҚ. – 21.11.2014), «
Елдікті ерен еңбек
еңселендіреді
» (ЕҚ. – 24.12.2014).
Мақала атауында әрі дауысты, әрі дауыссыз дыбыстар үйлесімді
де әуезді түрде үндесіп жатуы да кездеседі: «
Керзаманда кеткен есе
кемелiне келер ме?
» (СС. – 04.11.2004), «
Бәйдiбек баба баяны баянды
болмай тұр
...» (Ақ. – 2012. №9).
Қазақ
баспасөзінде
журналистер
аллитерация
мен
ассонанстан басқа тавтограмма әдісіне де жиі жүгінеді.
Тавтограмма
(гр. ταὐτό «тағы да сол» және γράμμα – «әріп») – барлық сөздері бір
әріптен басталатын өлең [156, 257]. Кейде мұндай бір әріптен
басталатын сөздерден ғана құрылған мәтіндерді монофондар деп те
атайды. Бұл әдеби форма, әдетте, поэзияда көп кездессе де, прозада да
жолығады. Оның айқын дәлелі – тілшілердің публицистикалық
мақалаларына беретін атаулары. Мысалы: «
Достарыңызбен бөлісу: |