да қоймайды, көрсе бас ұрып тоңқайғанын да қоймайды» деген тір-
кестер сол кезеңдердің тілдік дерегі іспеттес. [4.www.centrasia.ru/newsA.
php?st=1311933480]. Сөйтіп, халық қай кезде болса да, бастан кешкен
оқиғаларын əркез бейнелі сөзбен түйіндеп, тұрақты айтылымға жеткізіп
отырған.
Тілдік қолданыста болған мəдени лексикалық бірліктер де түркілердің
тіршілік тынысындағы ортақтықты көрсетеді. Мысалы, қазақ тілінде
торсык – су, кымыз, сұйық зат құюға арналған ыдыс.
Турсык – татар,
турһык – башқұрт,
турсик – өзбек,
торсук – кырғыз тілдерінде. «Жа-
ман атқа жал бітсе, жанына торсык байлатпас» мақалы қазақ жəне татар
тілдерінде бар
. Саба – лексемасы да қазақ, қырғыз, башқұрт, татар, ойрат, тува тіл-
деріне ортақ ыдыс атауы. «Сабасына қарай піспегі, сақалына қарай іс-
230
кегі» (қазақ), «Ялгыз бияден саба тулмас» (татар) мақалдарда сақталған.
Бұлардың қатарында «қапшық, дорба» сөздері кездеседі. Ал басқа да зат,
бұйымдар салатын атаулар, мысалы,
