Орман, орман! Ұлы орманы халқымның
Сан өртеніп, сан көктемдің
Бақытты екен байтақ елім сенімен
Оның талай тағдарына болыстың.
Мен даланыңның ұлымын,
Келгем жоқ сені кескелі
Келдім сәлемдескелі
Қабыл ал, сен қария.
Келдім сені өз тұтып
Бір талың боп өскелі
Жасыл желек орманым!
Жыр сәулеті жайқалған,
Ер дәулеті қоғаным.
Орман, орман күңіренген қаптаған
Орман, орман судырланған соқпақ ән
Орман, орман самғай- сабылып
Сансыз қыран көлеңкеңе тоқтамаған.
Жерде тудың. Сонау көп заманнан
Адам деген сол жер үшін жаралған
Жазда, қыста, бар уақытта мәнелеп
Сен ұрықты. Жер өзіңнен нәр алған!
Достарыңызбен бөлісу: | 
