Зерттеудің физикалық әдістері Зерттеу әдістері
жүктеу/скачать 90,11 Kb.
|
Зерттеудің физикалық әдістері(толық)
| 18. Рентгенография (РФА
Рентгеноскопия (рентген сәулесімен ағзаны көзбен көре отырып тексеру) және рентгенография (рентгенге түсірілген сурет алу) ең көп тараған және классикалық зерттеу әдістері, бұлардың маңыздары өте зор. Рентгеноскопия кеуде қуысы мүшелерінің қызметін (функциясын) зерттеуге мүмкіншілік туғызады (өкпе бөліктерінің дем алғандағы қозғалыс бағыты, өкпе түбірінің соғуы, қабырғалардың қозғалыс бағыты мен мөлшері, диафрагманың (көкеттің) қозғалыс деңгейін,көкірек қуысы (медиастинум) мүшелерінің қозғалыстары мен ығысулары, жүрек пен қолқаның соғуы және т.б.). Рентгеноскопия кезінде ауруды түрлі бағытта (проекцияда-тіке, бүйірінен, қиғаш және т.б.) немесе орында (тұрғанда, жатқанда, бір бүйіріне аунағанда және т.б.), яғни бірнеше проекцияда зерттеуге толық мүмкіншілік береді. Рентгеноскопияның түрлері:флюороскопия − рентген түтігін электр энергиясын беретін жүйеге қосқан кезде флюоресценция беретін экранда зерттеулі адамның позитивтік (оң) көлеңкесінің жалпақ суреті пайда болады (ыңғайсыз жері-көзді қараңғыға жақсы үйретіп алып экранға қарау керек);флюоресценция беретін экранның орынына денеден өткен сәуленің жарықтығын үдететін аспап (РСҮ-рентген суретін үдеткіш электронды-оптикалық құрал) қолдану арқылы көлеңкеден тұратын суреттің жарықтығын 1-2 мың есе көбейтуге болады (пайдасы-бөлмені қараңғылау керегі жоқ, аурудың жағдайын байқап отыруға болады; ыңғайсыз жері көрінетін сурет оптикалық бірнеше рет кішірейтілген, зерттеуші аурудан алшақталған, ауру адамға өз қолымен тексеру жасай алмайды);рентгенотелевизиалық скопия − рентген сәулесін үдететін аспапқа теледидардың камерасын жалғастыра орналастыру арқылы аурудың мүшелерінің рентгендік позитивті көлеңкесінің жалпақ суретін теледидар арқылы зерттеу (сурет-1). Осы үш тәсілдің үшеуі де қазір қолданылып жүргенімен болашақта алдыңғы екеуі тек рентгенологияның тарихында қалатын болады. Алдымызда санды (цифрлы) рентгенотелевизиялық скопия Рентгенография − рентген сәулесінің көмегімен жарық сезгіш ( рентгенпленка − екі жағына күмістің тұздары жағылған қабыршақ, электрондық жартылай өткізгіштер; газды немесе фотодиодты сцинтиляторлар және т.б. жарық сезгіштер, яғни детекторлар) құрал қолдану арқылы зерттелуші адамның мүшелерінің рентген суретін алу әдісі. Рентгенография мүшенің рентгеноморфологиясын зерттеуге мүмкіндік береді. Рентгенограмма – заңды құжат, дерттің өзгерістерін уақыт өткеннен кейін салыстырып зерттеуге болады, оның сезімталдығы рентгеноскопияға қарағанда бірнеше саты жоғары. Тыныс алу мүшелерін рентгенография жасағанда зерттелуші адамды рентген түтігінен 1,8-2,0 метр қашықтықтан түсірген жөн (мүшенің көлеңкесі мен оның көлемінің мөлшері теңесуге жақындайды), түсіретін уакыт 0,05 секундтен аспауы керек,түсіру кезінде ауру демін ішіне толық алып демін тоқтатқан жөн. Түсіру бағыттары-тікелей, бір бүйірінен, қиғаш, кейбір кезде нысанаға алу (рентгеноскопия кезінде көздеп түсіру тәсілі). Рентгенографияның озық (прогрессивтік) түрі – санды (цифрлы) рентгенография . Жүректі стандарттық бағыттарда (тікелей, оң қиғаш, сол қиғаш, сол бүйірінен) зерттейді. Рентгенограмманы түсіретін уақыт 0,01-0,02 секундтен аспауы керек (сурет-2). жүктеу/скачать 90,11 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|