Баяғыда, өте ертеде бір қыз болыпты. Оның бір інісі, бір сіңлісі бар.Олардың ата-анасы жоқ болады.Олар өте кедей болады, үйлері сарайдың қасындағы қора. Ол байдың қызметшісі болады. Ол еңбекшіл,қанағатшыл,әдепті болады.Ол ерекше қыз, оның аты: Мейірім, інісінікі Дарын,сіңілісінікі Сезім. Мейірім жұмыс істегеніне 1505 тг алып тұрады. Ол оған нан,май,сүт,шай,көрпе,көпшік алады.Бір күні байдың үйін тазалап жүрсе қоңырау шырылдады. Жүгіріп барып ашса, ханның жалшысы екен.Ол хан баласының туған күнніне билет таратып жүр екен.Гүлғай мен Гүлге билет береді. Мейірім туған күнге барғысы келеді.Бірақ көйлегі жоқ. Сезім
керемет көйлек тіге алатын еді. Мейірім жалақысына көйлекке керек заттар сатып алды. Бетін жуып тазаланып көйлегін ,аяқ киімін киіп тойға барады. Ханзадамен билейді. Сыйлық алады,билеп жүргенде оның көйлегін ағаш жыртып жібереді.Ол қаша жөнеледі.Ханзада қуа жөнеледі.
Оның туфлиі түсіп кетеді. Бірақ Дарын тез көйлегін жөндеп,аяқ киімін кигізіп береді.
Ханзада менМейірім Дарын мен Сезімнің көмегімен үйленеді.
еңбекшіл болыпты.Ерназар үлкен бәйтерек сияқты болды.
Шеберлері сабағын «5»-ке оқиды.Оның ішіндегі Ертөстік
деген бала ерекше болып өседі.Ол ақын сияқты өлен
шығарады.Оған Ә.Қастейівтің суретті күшті салатыны,
Қажымұқанның күші,Абайдың ақындығы дариды.
Ол көп жетістікке жетеді.Оны атасы мақтап отырады.
Сөйтіп Ерназар бақытты болады.
Балапан қарға
Қарғаның балапаны жазда дүниеге келгендіктен, күн ысып тамыз болғанда, жүні әбден жетіледі. Күннің ыстығына шыдамаған ол үнемі: “Өзі қара,өзі қалын осы жүндердің не қажеті бар?”дейді екен. Күндер өтеді. Қыс келеді. Қарлы боранда ағаштың қуысына тығылған балапан қарға:
- Мен жүнімнің болмауын тілеп едім,оным бекер екен ғой,мұнан да қалың жүн шықса қандай жақсы болар еді! - деді армандап.