141
Қасқыр:
«Ол саған әлде күйеу, әлде құда,
Сүймейдi қой атаулы менi жүдә..
Иә бөлең, иә жиенiң, иә нағашың,
Әйтеуiр, саған ұқсас едi о да.
Қой заты талай жәбiр бердi маған,
Соларын мен де iстеймiн ендi саған.
Кегiмдi қойдан алмай кiмнен алам
Тауыспа о деп, бұ деп сөздi оған».
Қозы:
«Тақсыр-ай, еш жазығым жоқ қой менiң,
Жәбiр қой бiреу үшiн күйдiргенiң»
Қасқыр:
«Үндеме! Жетер! Қазiр мұрсатым жоқ
Тұруға ақ-қараңды тергеп сенiң.
Алыпсың жаман әдет қарсыласып,
Сенiмен тұрам ба мен мылжыңдасып.
Айтайын, бiлгiң келсе, Қозым, саған,
Кiнәң сол- жегiм кеп тұр қарным ашып».
Автор
:
«Шошиды Қозы байғұс құлқын танып,
Құтылар бiлгенменен онан нағып
Болсын ба Қозы жұмыс Қасекеңе,-
Жөнелдi иығына салып алып.
Орманға Қасқыр кеттi Қозыны алып,
Белгiлi етер iсi алып барып.
Осындай жазықсызды жазғыратын
Әр жерде күштiлер де бар ғой қалып.
Қасқырдың зорлық болды еткен iсi,
Ойлаймын – оны мақтар шықпас кiсi.
Нашарды талай адам талап жеп жүр,
Бөрiден артық деймiз оның несi».
2-оқушы:
-Қазағым , елім,
Қайқайып белің
Сынуға тұр таянып
Талауда малың,
Қамауда жаның,
Аш көзіңді оянып» деп халқын келешекке бастаған ақынды
ашындырған-патша заманының зұлым саясаты, зорлық-зомбылығы,қорлығы
еді.
|
