МАЗМҰНЫ
КІРІСПЕ ...................................................................................................................4-6
1 АБАЙ ҚАРА СӨЗДЕРІНДЕГІ КОММУНИКАТИВТІК ЕМЕС СИНТАКСИСТІК БІРЛІКТЕР..............................................................................7-34
Абай қара сөздерінің зерттелу жайы..............................................................7-11
1.2 Абай қара сөздеріндегі сөз тіркестерінің синтаксистік сипаты.................12-34
2 АБАЙ ҚАРА СӨЗДЕРІНДЕГІ КОММУНИКАТИВТІК БІРЛІКТЕР............................................................................................................35-66
2.1 Абай қара сөздеріндегі дербес сөйлемдердің синтаксистік сипаты....................................................................................................................35-48
2.2 Абай қара сөздеріндегі күрделі синтаксистік тұтастық.............................49-59
2.3 Абай қара сөздеріндегі период ....................................................................60-67
ҚОРЫТЫНДЫ .....................................................................................................68-70
ПАЙДАЛАНҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ .........................................................71-72
КІРІСПЕ
Абай – дайын тұрған әдеби тілді пайдаланған қатардағы қаламгер емес. Абай – сол әдеби тілдің даму жолындағы жаңа дәуірін бастаушы, әдеби тілдің іргетасын қалаушы. Абай – лингвистикалық талдау үшін үлкен мәні бар екі салада – поэзия және проза түрінде жазған ақын. Абай прозасы біздің теориялық ұғымымыздағы прозадан өзгеше. Оның «Қара сөздер» деп аталатын прозалық мәтіні философиялық-танымдық трактат жанрына жататын тәрізді. «Ғақлия» аталуында да осындай себептер бар. Оның поэзиясындағы сияқты, прозасында да бірнеше жанрлардың белгілері бар.
Абай тілін үздіксіз зерттеп келе жатқан ғалым Р.Сыздық «Абай тілін зерттеу – бүгінде қазақ филологиясы ғылымының ауқымды саласы болып қалыптасып отырған абайтанудың өз алдына маңызы зор бір тармағы. Абай тілін танып-таныту саласы өзінің зерттеу нысандары мен әдістерін, сондай-ақ жеке және жалпы мәселелерін біршама анықтап, бір алуан еңбектер ұсынғанымен, әлі де арнайы жүргізілетін зерттеулердің қажеттігі даусыз» – дейді [1, 401-б.]. Ақынның поэтикалық тілін лингвистикалық тұрғыдан қарастыруға алғаш із салған еңбектерге академиктер З.Ахметовтің «Казахское стихосложение» (1964), Р.Сыздықтың «Абай шығармаларының тілі» (1968), Абай өлеңдерінің синтаксистік құрылысы (1971), «Абайдың сөз өрнегі» (1995) атты монографияларды жатқызуға болады.
Достарыңызбен бөлісу: |