6. Сыртқы саясат және сыртқы қатынастар. В досовременные времена теория международных отношений Китая утверждала, что Китайская империя является Небесной династией и представляет собой центр мировой цивилизации. При этом император Китая служит лидером цивилизованного мира. С этой точки зрения все остальные государства считались данниками под сюзерным правлением Китая. Некоторые выступали в роли прямых вассалов. В эпоху средневековья было несколько периодов, когда внешняя политика Китайского государства принимала ярко выраженный изоляционистский характер. Опорной точкой китайских властей выступал постулат о том, что весь остальной мир является отсталым и бедным и мало что способен предложить великому Китаю. Как бы там ни было, всю историю Китай представляет собой центр торговли. Многие взаимодействия средневекового Китая с внешним миром осуществлялись через Шелковый путь. В большинстве случаев внешняя политика Китая в средние века была направлена на сдерживание угрозы со стороны так называемых «варварских» захватчиков с севера, таких как:
хунну;
чжурчжэни;
монголы.
Угроза сдерживалась, прежде всего, военными средствами. Все их многообразие может быть сведено к двум типам:
проведение активного наступления (организация походов на север);
пассивная оборона (в качестве примера можно привести Великую китайскую стену).
Китайцы нередко заключали брачные союзы, в истории получившие название «мирных
браков» или хэцинь.
Аудармасы:
Қазіргі заманға дейінгі уақытта Қытайдың халықаралық қатынастар теориясы Қытай империясы аспан әулеті және әлемдік өркениеттің орталығы деп тұжырымдады. Сонымен бірге Қытай императоры өркениетті әлемнің басшысы саналды. Қытай билігінің тірек нүктесі бүкіл әлем артта қалған және кедей және Ұлы Қытайға көп нәрсе ұсына алмайды деген постулат болды. Қалай болғанмен де бүкіл тарихта Қытай сауда орталығы болып табылады. Ортағасырлық Қытайдың сыртқы әлеммен көптеген өзара әрекеттесуі Жібек жолы арқылы жүзеге асырылды. Көп жағдайда Қытайдың Орта ғасырлардағы сыртқы саясаты солтүстіктен "варварлық" басқыншылар деп аталатын қауіптің алдын алуға бағытталған, мысалы:
хунну;
моңғолдар.
Қауіп, ең алдымен, әскери құралдармен шектелді. Олардың түрлілігін екі түрге бөлуге болады:
белсенді шабуыл жасау (солтүстікке жорықтар ұйымдастыру);
пассивті қорғаныс (мысал ретінде Ұлы Қытай қорғанын келтіруге болады).
Қытайлықтар көбінесе тарихта "Бейбіт неке" деп аталатын неке одақтарын құрды немесе хацин.