1832жыл:Фридрих Кекуле атомдардың молекулаларға қалай қосылатынын түсіндіретін органикалық қосылыстардың құрылымдық теориясын ұсынды.
1808 жыл:Берцелиус "Органикалық химия" терминін енгізді.
1828жыл:Фридрих Велер несепнәрді Бейорганикалық заттан (аммоний цианаты) синтездеп, органикалық қосылыстарды тірі организмдерден тыс алуға болатындығын дәлелдеді. Бұл оқиға органикалық химияның бастауы болып саналады.
Органикалық химия ғылым ретінде XIX ғасырда қалыптасты; дегенмен, адамды органикалық заттармен таныстыру және оларды практикалық мақсатта қолдану ежелгі дәуірден басталды.
Тарихқа дейінгі халықтар жүзім шырынын ашытуды білген; Египетте, Галлияда және Германияда олар сыра қайнатуды білді, ал славян халықтары ашытуды қолдана отырып, ұзақ уақыт бойы балдан алкоголь дайындады.Үндістанда, Финикияда және Египетте Органикалық заттардың көмегімен бояу өнері өте дамыған. Сонымен қатар, ежелгі халықтар майлар, майлар, қант, крахмал, Сағыз, шайыр, индиго және т. б. сияқты органикалық заттарды қолданған.
1834 жыл:Юстус Либих химиялық реакцияларда сақталатын атомдар топтарын сипаттайтын "радикал" ұғымын енгізді.
1837 жыл: Ю. Либих пен Дж. Дюм "органикалық химияның қазіргі жағдайы туралы" бағдарламалық мақаласын жариялады, содан кейін күрделі радикалдар (Атомдардың тұрақты топтары) теориясы қарқынды дами бастады.
1856жыл:Уильям Перкин кездейсоқ алғашқы жасанды бояуды (мувейн) синтездеп, химия өнеркәсібінде өнеркәсіптік революцияны бастады.
XVI ғасырдан бастап (ятрохимия кезеңі) зерттеулер дәрілік заттарды оқшаулауға және қолдануға бағытталған: өсімдіктерден бірқатар эфир майлары бөлініп, қарапайым диэтил эфирі дайындалды; құрғақ айдау арқылы ағаш (метил) спирті мен сірке қышқылы алынды.
1907жыл:Лев Чугаев молекулалық құрылымдарды түсіну мүмкіндіктерін кеңейтетін координациялық қосылыстар теориясын жасады.
1930жыл:Линус Полинг пен Роберт Малликеннің Химиялық байланыстардың кванттық теориясын жасауы.
2010 жылдар : Жасыл химияның дамуы: қоршаған ортаға қауіпсіз заттар мен технологиялардың синтезі.
2000 жылдар : наноматериалдардың ашылуы және оларды биохимия мен медицинада қолдану.
1971-синтезі В12 дәрумені (Роберт Бернс Вудворд).
1960 жылдар — антибиотиктер мен дәрумендер (Вудворд, Корнфорт) сияқты табиғи заттардың стереохимиясы мен синтезінің дамуы.
1953 — Джеймс Уотсон мен Фрэнсис Криктің ДНҚ құрылымын ашуы.
1990 жылдар: биотехнологияның қарқынды дамуына әкелген ПТР (полимеразды тізбекті реакция) әдісін әзірлеу.
Қазіргі заман: нанотехнология және жасыл химия
ХХғ 2ші жартысы: биохимия мен синтетикалық химиядағы жаңалықтар
1938жыл:пластмасса төңкерісін бастаған маңызды синтетикалық полимер полиэтиленнің ашылуы.
ХХ ғасырдың басы: теориялық органикалық химияның дамуы
ХІХ ғасыр: органикалық химияның тууы
Достарыңызбен бөлісу: |