32.Ұлы Отан соғыс жылдарындағы Қазақстан. 1941 жылы 22 маусымда фашистік Германия Кеңес Одағына тұтқиылдан шабуыл жасады. 1939 жылы 1 қыркүйекте гитлершілер Польшаға басып кіріп, бұл кезде Екінші дүние жүзілік соғыс әлемнің көптеген елдерінде лаулап тұрған. Бүкіл Еуропа фашистердің езгісінің астында болды. КСРО басқыншылармен қанқұйлы соғысқа кіруге мәжбүр болды. Осылайша, гитлершіл Германияға және оның сателлиттеріне қарсы Ұлы Отан соғысы басталды. Совет халқы өз Отанын, бостандығы мен намысын қорғау үшін қолына қару алып, әділ іс үшін күресті.
Ұлы Жеңіске жеткенімізге қаншама жылдар өтсе де, біз әлі күнге дейін Отан соғысы майданында қаза тапқандарды еске алып, олардың алдында басымызды иеміз. Сіздердің ерліктеріңіз біздің жүректерімізде мәңгі сақталады және фашизмді жеңген батырлардың өшпес даңқы да мәңгі жарқырап тұрады. Біз Жеңіс Күнін аға ұрпақтың өз Отанына деген риясыз сүйіспеншілігі және жастарды шынайы ерлік пен патриотизм рухында тәрбиел еудің үлгісі болғанын ешқашан ұмытпаймыз және үнемі ол күнді атап өтіп тұрамыз. Өйткені Екінші дүниежүзілік соғыс — адамзат тарихындағы ең трагедиялық беттердің бірі. Фашистік Германия біздің елге шабуыл жасағаннан кейін Кеңес Одағының халқы үшін Ұлы Отан соғысы басталды, себебі өз Отанын қорғауға тек Армия емес, бүкіл совет халқы тұрды.
Оның дәлелі ретінде кеңес халқының теңдессіз ерлігін атап өту керек. Мысалы, Брест бекінісі гарнизонында 30-дан астам ұлттың өкілдері соғысты. Біздің гарнизонның саны көп емес құрылымдары — немістердің танктермен, артиллериямен және авиациямен күшейтілген 45-ші жаяу әскер дивизиясына 28 күн бойы тойтарыс берді. Ұлы Отан соғысында ең ауыр сындардың бірі Ленинград қаласының үлесіне тиді. Нева өзенінің бойындағы «өмір жолы» саналатын ұлтарақтай жер үшін, Синявинский сазы мен Ораниенбаум плацдарм үшін ленинградтықтармен бірге полтовалықтар мен киевтіктер, псковтықтар мен рязаньдықтар, новгородтықтар мен мәскеуліктер және бакуліктер мен алматылықтар иық тірестіре соғысты.
Соғыстың сұрапыл күндері мен түндерінде әрбір жауынгер өз тағдыры мен Отан тағдыры бір екенін терең сезінді. Олар қай жерде жаумен соғысып жүргеніне қарамастан, бәрі — өзін, өз отбасын, атамекенін, Отанын қорғап жүргендерін білді.
Қазақтар бұрындары апталап ат үстінде жүріп жорықтағы тұрмыстың қиыншылығына шыдап үйренген батыл да төзімді жауынгерлер. Біздің ұлы көшпенді ата-бабаларымыз бостандықты сүйген, сондықтан оларды сатып алу, қорқыту мүмкін емес. Игілікгі ұрпақтың есінде әскери қолбасшылардың атгары мәңгі қалады: Касым хан, Хақназар, Тәуке хан, Әбілхайыр хан, Абылай хан, Кенесары хан, батырлар: Қабанбай, Бөгенбай, Райымбек, Қарасай, Наурызбай, Исатай мен Махамбет, генерал Жәңгір Бөкейханов пен Шоқан Уәлиханов, Амангелді Иманов пен Әліби Жангелдин, армия генералы Сағадат Нұрмағамбетов және полковник Бауыржан Момышұлы.