Камю шығармашылығы – ол тоқтаусыз философиялық ізденіс, ол өз кезегінде 20ғ-дағы тарих пен уақыт бөлінісіне құрбан болған, куәгер және қатысушы болған Адам үшін уайымдайды. Камю өзінің «Сизиф туралы миф» деген шығармасында діндік сенім өлген өмірде позитивті өмірге үмітті қайдан табуға болады деген сұрақа жауап іздейді. Ол абсурдты күнделікті өмірдің шекарасы ретінде сипаттаған.
Автордың пікірінше, абсурд сезімі ең алдымен адам мен оның қоршаған ортасының арасындағы қарама-қайшылық негізінде немесе "актер мен декорация арасында"деген сөз бар.
Абсурд адам санасына кенеттен еніп, ол бір сәтте кенеттен босаңсуды, күнделікті тұрмыстан шаршауды сездіртеді. Кенеттен ол осы күнделікті өмірдің мәні мен мақсатын түсінуді тоқтатады. Әдеттегі әрекеттердің тізбегі үзіледі, дәл осы сәтте, автордың пікірінше, машиналды түрде өмірінде бұған дейін тұрып қалған адамның санасы қозғала бастайды. Абсурдтың тағы бір факторы-уақыт. Өмір сүретін адам кенеттен болашақтың жауы екенін түсінеді. Камю айтқандай, уақыттың әсеріне қарсы бағытталған дене буыны пайда болады, ол өте жоғары әлемге шақыру болып табылатын ақиқатты көрсетеді.
Камюдің пікірінше, абсурдты түсіну оның болу саны мен тәжірибесінің сапасының болуын болжайды. Басқаша айтқанда, мүмкіндігінше жақсы өмір сүру емес, көбірек өмір сүру маңызды. Ал бұл, өз кезегінде, өз өмірін, өз буындарын, өз еркіндігін барынша күштірек сезіну болып табылады.
Сананың жұмысы нәтижесінде пайда болатын абсурд сезімі адамға өз тағдырын асыра бағалауға мүмкіндік береді. Мұны өз шығармашылығында қаралған басқа ұғымның алғышарттарының бірі - бунт түсінігінің бірі деп санауға болады.
Бунт білдіруші адам – ол жоқ дей алатын адам. Құдай өкімдерін өмір бойы орындаған құл, кенеттен Құдайдың өкімін қолайсыз деп санайды.
Бұл бунтарлық одақтың техникалық регламенті қайдан туғаны белгісіз, бірақ сана: кенеттен жарқын сезіммен қатар, ол адамда бар нәрсе не, немен ол өзіне ең болмағанда уақытын өткізуге болады деп ойлайды. Әлі күнге дейін құл осы ұқсастықты сезінбеді. Оның көтерілісіне дейін ол әртүрлі қинаудан зардап шекті.
Құл оған берілген өкімдерді шыдамдылықпен орындайды, бәлкім ішінде оған қарсы болса да, ол үнсіз, демек, ол өз құқығын түсінбестен өз өмірінің сақталуы үшін өмір сүреді. Бірақ, шыдамы таусыла бастағанда ол бұрынғы ережені жоққа шығара бастайды. Осы орайда сана бунтпен бірге пайда болады. Индивидте белгілі бір құндылық болғанда, ол оны қорғауға тырысады. Негізгі құндылықты барлық адамдар бірлесіп құрайды.
