Фарадж еңбегінен кездестіреміз. Керей елінің ханы 1007 жылы
қазіргі Түрікменстан жеріндегі Мерв қаласының метрополиті
Ебед-Иещуге келіп, өзін 200 000 халқыменбірге христиан дініне
қабылдауын сұрап, өтініш білдірген екен [1]. Жалпы керейлер
туралы толық мәліметті, олардың көрші тайпалармен қарым-
қатынасы жайында 1240 жылғы «Құпия шежіре»[2] атты монғол
жылнамасынан
таба
аламыз.
Онда
керейлер
найман,
меркіттер
сияқты
монғолтілділерге
жататынындығы
көрсетіледі..
Керей туралы деректерді XIV ғасыр басындағы парсы
тарихшысы Рашид-ад-диннің «Жылнама жинағы»[3], онан кейін
«Алтын Тобчи» [4], «Шара Туджи» [5], «Эрденйн Тобчи» Саган
Сэцэна [6] жылнамалары, ХVІІ ғасырдың аяғы мен ХІХ
ғасырдың
басындағы[7]
ойрат
және
қалмақ
т.б.
жылнамаларынан кездестіреміз. Керейлер туралы мағлұмат
бере алатын қытай деректері «Илэтхэл шастир»[8], П.С.
Поповтың аудармасындағы «Мән-гу-ю-муцзи»[9], және Н.С.
Бичуриннің тәржімалық еңбектерін атауға болады[10].
Достарыңызбен бөлісу: 
