басыңды көтер», – деді. Басымды көтерсем, төбемде бұлт
секілді
(бір орын)
тұр екен. Ол екеуі: «Бұл – сенің
(жаннаттағы)
мекенің», – деді. Мен: «Мені жіберіңдерші, мекеніме кірейін», –
деген едім, олар: «Расында, сенің әлі аяқталмаған өмірің
қалған. Қашан оны аяғына жеткізсең, мекеніңе келесің», –
деді»
, – деген
1
.
Пайғамбарымыздың (с.а.с.) баяндаған бұл түсі, біз жеңіл-
желпіге санап, аса мән бермейтін қателіктеріміздің Ақыреттегі
азабының қаншалықты ауыр болатындығын көрсетеді. Айту –
парыз, ал сақтану – пенденің еркі. Пенде тілін тыйып, нәпсісін
тежеп, құлқынына құлып салмайынша, «Аллаһ сақтасын» деп
айта салған құр сөз, қу шөппен ауыз сүрткендей болмақ. Соқырға
таяқ ұстатқандай еткен Аллаһ елшісінің (с.а.с.) бұл хадисінен
артық бізге қандай ескерту керек!?
Достарыңызбен бөлісу: |
