«Тозаққа лайықты болған тозақтықтар болса, онда өлмейді де, тірінің де күйін кешпейді. Бірақ күнәларының (немесе
қателіктерінің )
себебінен тозаққа душар болған адамдарды тозақ олар көмірге айналғанға дейін өлтіреді. (Сосын)
шапағат етуге рұқсат етіледі де, олар топ- топ болып әкелінеді. Сөйтіп, олар жаннаттың өзендеріне тасталады. Содан кейін жаннаттықтарға: «Уа, жаннаттықтар, оларға су құйыңдар!» – деп айтылады. (Жаннаттықтар су құйған соң)
, олар сел әкеп тастаған дән сияқты өніп шығады» , – деп айтқан
3
.
Немесе мына төмендегі хадиске назар аударайық:
«Бір адамдар тозақтан Мұхаммедтің шапағатымен шығып, жаннатқа кіреді. Олар «жаһаннамдықтар» деп аталады» 4 .
1
Әл-Хаким.
2
Әт-Тирмизи.
3
Муслим.
4
Әл-Бұхари.
255
Осылайша, «Аллаһты бір» деп таныған әрбір адам шапағатқа
қол жеткізіп, тозақтан құтылады. Пайғамбарымыздың (с.а.с.)
жүрекке үміт шоғын салатын мына бір хадисіне құлақ салсақ,
онда: