Гиппократ (б.з.д 460-377) – бүкіл медицананың атасы. Ол ұсынған ауруды анықтау, емдеу және болжау қағидалары, дәрігерлер этикасы туралы көзқарастарды осы күнге дейін өз маңызын жойған жоқ.
Клавдий Гален (129-201) – тұңғыш рет қолданған вивисекциялық (тәнтілеу) тәсілдері тәжірбиелік физиологияның қалыптасуына бастама болды.
Әбу Насыр Әл Фараби (870-950) – «Дәрігер әрбір ағзаның саулығын анықтау үшін, оның жаратылысына қарай қызметін білуге тиіс» - деп жазды.
Әбу Насыр Әл Фараби (870-950) – «Дәрігер әрбір ағзаның саулығын анықтау үшін, оның жаратылысына қарай қызметін білуге тиіс» - деп жазды.
Абу Али Әл-Хусейн ибн Сина (980-1037) –әлемге латынша оты Авиценна деп танылған дәрігер, философ, ақын, шығыс ғылымының кемеңгері, Абу Али ибн Синаның баға жетпес еңбектері осы күнгі медицина, физиология, гигиена, валеология, санология ғылымдарына мызғымас негіз болып отыр.
Уильям Гарвей (1578-1657) – ағылшын ғалымы, дәрігер, эмбриолог. Гарвей ашқан қанайналым желісі жануарлар физиологиясының негізгі бастамасы болып саналып, осы кезде де өзгерусіз қолданылады. Оның «Жануарлардың пайда болуын зерттеу» атты еңбегін эмбриология ғылымының негізін қалады.
Уильям Гарвей (1578-1657) – ағылшын ғалымы, дәрігер, эмбриолог. Гарвей ашқан қанайналым желісі жануарлар физиологиясының негізгі бастамасы болып саналып, осы кезде де өзгерусіз қолданылады. Оның «Жануарлардың пайда болуын зерттеу» атты еңбегін эмбриология ғылымының негізін қалады.
Рене Декарт (1596-1650) – француз философы, жаратылыстанушы, рефлекстік ілімнің негізін қалаушы.
