Дәстүрлі әдіске саясаттанушылар тарихи, заңдық, институционалдық әдістерді кіргізеді.Тарихи әдісте саяси оқиғаларды сипаттауға, өткен саясатты бағалауға; заңдық әдісте конституциялық принциптер мен құқықтық кодекстерді зерттеуге баса көңіл бөлінеді. Институционалдық әдістің олардан айырмашылығы – ол саяси институттардың қызметіне талдау жасауға баса зейін салатын нормативтік-құқықтық тәсілдің басым болуымен сипатталады.
Эмпирикалық әдісті саясат ғылымына американдық зерттеушілеренгізді, олар өздерінің назарын нақты эмпирикалық деректерді: индивидтер мен әлеуметтік топтардың мінез-құлқын нақты талдауға аударды. Бихевиоризмге (ағылш. Behavior- мінез-құлық) ерекше тоқтау әр түрлі әдістерді қолдануға әсерін тигізді, бұлар: статистикалық, сандық құжаттарды талдау, ба қылау, сұрау жүргізу, эксперимент жасау.
салыстырмалы, жүйелі, құрылымдық-функционалдық әдістері Баяндаушылық. Түсіндірушілік. Болжаушылық. Инструменталдық. Институционалды әдіс Нормативтік әдіс Диалектикалық-материалистік әді Бихевиористік әдіс сандық әдіс СалыстырмалыәдісТарихи тәсіл Жүйелеу әдісі Әлеуметтанушылық әдіс Шешім қабылдау әдісі.
Саяси ғылымның ғылыми-тапнымдық, әдіснамалық және қолданбалы функциялары.
1. Саяси білімдер жүйесіндегі теориялық-методологиялық функция.
2. Танымдық функция.
3. Практикалық функция.
4. Конвенционалдық функция.
Саясаттанудың прагматикалық мәні.
Саясаттануда парадигма деп – саяси өмірді бейнелеуде білімді ұйымдастырудың сынын білдіретін, әлеуметтік құбылыстардың бір тобын теориялық пайымдау үлгісі деп мойындаған негізгі тұғырнама желісін айтады. «Парадигма» ұғымын 20 жж. ғылыми айналымға енгізген американ философы және қоғам тарихын зерттушісі Г.Кун. Ол сондай-ақ, белтілі ғылыми дәстүр шеңберінде кейбір зерттеушілік практика шеше алатындай жеткілікті мөлшерден шеттелмеген проблемалар да болуы тиіс. Саясаттанудың негізгі парагдигмаларына : Теологиялық парадигма, Натуралистік парадигма, Әлеуметтік парадигма жатады.
