Арман пв баспасы

50
жау лап, «Хан ның ха ны, пат ша ның пат ша сы» атан ған Ес кен дір қа лың әс кер мен 
ке ле жа тып, шөл да ла да бір бұ лақ қа тап бо ла ды. Бал дай тәт ті, сал қын су дың 
дә мі не таңғал ған Ес кен дір ша һар ды жау лап ал мақ ни ет пен бұ лақ бас тау ын 
із деп, жо ға ры өр ле ген де, ал тын қақ па ға ті ре ле ді.
Сол әскер суды өрлеп талай жүрді,
Судың басы бір құзар шатқа кірді.
Шаттың аузын бекіткен алтын қорған,
Қақпасы бекітулі, көзі көрді.
Қақпаны ашайын деп хан ұмтылды,
Тұтқасын олай-бұлай қатты жұлды.
Аша алмады қақпаны, үміт үзді,
Ақылдасып тәуір-ақ амал қылды.
Ескендір тоқтау көрмей өскен жау ғой,
Келмей ме тоқтаусыздың бәрі даңғой?
Дел-сал болып бәрі де қайта шықты,
Алысып әл келмесін байқаған ғой.
Долдықпен хан Ескендір ашуланды,
Ашуланып қақпаға жетіп барды.
Қақпаны дүбірлетіп қағып-қағып:
– Қақпаны аш! – деп барынша айғай салды.
Бірақ күзетші Құдайға бастайтын қақпа екенін айтып, оған ашпай қояды. 
Сөйтіп оған орамалға түйілген бір зат береді. Жүрген жерінен мол асыл қазына 
жинап дәніккен Ескендір оның қу сүйек екенін көріп, ашуланады:
Орамалды қуанып қолына алды,
Сый алдым деп халқына қайта салды.
Қараса ішіндегі бір қу сүйек,
Бұл не еткен мазағы деп аң-таң қалды.
Ашуланып сыйына болды кекті:
– Ең болмаса білмеді сый бермекті.
Осы менің теңім бе? – деп ақырып,
Лақтырып жіберді сол сүйекті.
Алайда да ныш пан Арис то тель ға на лақ ты рыл ған сүй екке мән беріп, оның 
тегін емесін ескертіп, құпиясын ше шіп бе ре ді.
Жолдасы Аристотель ақылы мол,
Лақтырған сүйекті алады сол.
Ханға айтты: «Қасиет бар бұл сүйекте,
Көзіңе көрсетейін, хабардар бол».

жүктеу/скачать 3,91 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: