Арман пв баспасы

175
Көк ше тау – көп жер дің бір көр кем же рі,
Қыз ор ман, Бу ра бай дың мөл дір ле рі.
Жа мы лып жа сыл бар қыт, асыл құн дыз,
Түр лен ген то тықұс тай тау көр ке мі, –
деп жыр лай ке ле, осы тау да дү ние ден ау лақ тан ған бір жан ның 
жүр ге нін:
Не ет кен жан, әл де даң ғыл, әл де мұң ғыл?
Бұл өзі ән кү ңі рен тіп ай та ды жыр.
Осы лай ер те гі қып ке туін де,
Ел дің де ес кі ау зын да жоқ па екен сыр? –
деп біл ді ре ді. Иен да ла да бай бай лап «Құ ла гер» әнін са лып, жал-
ғыз дық пен дос бол ған Ар қа ның ер ке сі Ақан се рі еке нін ай та 
ке ле, ақын жай ына ауы са ды. Ке зін де тө ре нің қа сы на еріп, ел 
құр ме ті не бө лен ген, жүй рік ат мі ніп, сұ лу сүй ген Ақан өзін қор-
ша ған жа ман дық әле мі нен жы рақ та, өзі аң са ған ты ныш тық ты 
сұ лу Көк ше нің да ла сы нан та ба ды. Осы лай ша Ақан се рі жай ымен 
та ныс ты ра ке ле, се рі тра ге дия сы ның мә ні не үңі ле ді.
Поэма ның «Тол ға ну» ат ты кі ріс пе сін де-ақ Ілияс Жан сү гі ров 
Ақан се рі өмір сүр ген за ман ту ра лы ой тол ғай ды:
Бақ ту ын тұр ған да ұс тап бү гін қа зақ,
Кө ңі лі су дай та сып, от тай маз дап.
Ес кі кү ні елім көр ген ен ді ой ла сам,
Кө рі нер кей де қор лық, кей де ма зақ.
Ақын мақ са ты – ес кі өмір сал ты мен бү гін гі ұр пақ ты та ныс-
ты ра оты рып, сол за ман ға де ген өз көз қа ра сын біл ді ру. 
Поэма ның бас қа һар ма ны – Ақан се рі Қо рам саұлы. Ақын, ең 
ал ды мен, Ақан се рі мен та ныс ты рып өте ді: Ақан «би лік айт қан 
ел жуа ны би» емес, «ау ыл то рып, ел шу лат қан ұры» емес, «ме шіт 
са лып, зе кет алып, дү ние нің нә жі сін бой ға жақ қан мол да» емес, 
тіп ті, бай дың жал шы сы да емес, өз ма лын бақ қан қа ра пай ым 
ша руа да емес. Ақан кім?
Жүй рік ат, со нар саят, қыз-қыр қын мен,
Өмір ді өт кіз ген жан өз қар қын мен.
Өмір дің ащы емес, тұ щы сын да
Қы зық тап жі гіт ой ын, қыз күл кің мен.
Саң лақ ед шық қан мың нан, оз ған жүз ден,
Көп сұ лу кө зін сүз ген күн ді өт кіз ген.

жүктеу/скачать 4,97 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: