«Мен – мен
едім, мен едім» өле ңін де өз бей не сін аша ды:
Боз ағаш тан би ік мен едім,
Бұлт қа жет пей шарт сын бан.
Ел құт қа рар ер едім,
Жан дас пай-ақ бір тын бан.
То ма ға лы сұң қар мен едім,
Тол ға ма лы най за мен,
Са рын
– 1) ән жан ры
ның бір қа лып ты дау ыс
пен, ыр ғақ ты ай тала тын
тү рі; 2) әуен, саз, ыр ғақ.
Қия нат
– зор лықзом
бы лық, оз быр лық, қор лық.
Бұ қа ра
– ең бек ші қа
уым, жұрт шы лық.
Дау ыл паз ақын
–
азат тық, бос тан дық тың
жар шы сы.
Хо рун жий
–
ка зак әс
ке рін де гі офи цер лік шен.
Тар хан
– ер те де то ғыз
рет ер лік жа са ған адам
ға бе рі ле тін жо ға ры атақ,
ла уа зым.
Сөз мар жан
Дис кі ден «Мен – мен
едім, мен едім» өле ңін
тың дап, Ма хам бет
өлең де рін де гі ақын ның
өз бей не сі ту ра лы ой
бө лі сің дер.
Достарыңызбен бөлісу: |
