өзім із өзектен тепкен өз ұлымызды өзге халықтың озык ойлы түгел түркі қауымы шығыс поэзиясының жұлдызы деп таныды. Пролетариат жазушы сы Максим Горькийдің шапағатымен айдаудан елге қайта оралады. Бірак тағы да “Алашорда дерті сің ген ” деген жазықсыз жаламен ату жазасына кесілді. 1960 жылы ақталды. Бірақ өлең-жырлары колжазба күйінде жасы- рын оқылып ж үрді. Оны қорғауға тырысқандар, кітабын шыгаруға әрекеттенгендер әртүрлі сөзге үшырады. Мағжан Жұмабаевтың бар болта ны екі кітабы ғана шыққан көрінеді. Соныц өзінде одан үйренуге тырыскан.
Үлы Тұранның Үлдары 149 оған еліктеген ақындар тобы күні кешеге дейін өмір сүрді. К өзі тірісінің ө зін д е-а қ “ Абайдан, М ағжаннан өлең жазуды үй рен ің дер ” деген әріптестерінің әділ бағасы болған. 1929 жылы заманымыздың заңғар жазушысы Мұхтар Әуезов “Қазақ жа- зушыларынан, әрине, Абайды сүйемін, бұдан соң Мағжанды сүйемін” — дей кел іп ,— Мағжан — мәдениеті зор ақын. Сыртқы кестенің келісімі мен күйшілдігіне қарағанда бұл бір заманының шегінен асқандай... Заманынан басып озып, ілгерлеп кеткен ақын болады, әдебиет үшін де ген таңба айқын болмай, нәрлі әдебиет болуға жол жоқ. Сондықтан бүгінгі күннің бар жазушысының ішінен келешекке бой ұрып, сыртқы күнге анык қалуға жарайтын сөз, Мағжанның сөзі. Одан басқамыздың бәр ім іздік і күмәнді, өте сенімсіз деп білемін” деп ағынан жарылады. “Қазағым”, “Қазақ тілі”, “Өнер-білім қайтсе табылар” өлендері ерлік, елдік, бірлік, бақ, ар жолындағы ұран, үн болып естіледі. “Ерлікке ұмтылған ұшқыр жаны мен тілі кісенделді” Не көрсем де алаш үшін көргенмін, Маған атақ ұлым үшін өлгенім! Мен өлсем де, алаш өлмес, көркейер,
