ынтық болып, бір ғана білмектіктің өзін дəулет білсең һəм əр
білмегеніңді
білген уақытта көңілде бір рахат хұзур хасил¹ болады. Сол рахат
білгеніңді
берік ұстап, білмегеніңді тағы да
сондай білсем екен деп
үміттенген құмар,
махаббат пайда болады. Сонда əрбір естігеніңді, көргеніңді көңлің
жақсы ұғып, анық өз суретімен ішке жайғастырып алады.
Егер дін көңілің өзге нəрседе болса, білім
-
ғылымды бірақ соған
себеп қана қылмақ үшін үйренсең, ондай білімге көңіліңнің
мейрімі, асырап алған
шешеңнің мейрімі секілді болады. Адам көңілі шын мейірленсе,
білім
-
ғылымның өзі де мейірленеді, тезірек қолга түседі. Шала
мейір шала
байқайды
.Екінші —
ғылымды үйренгенде, ақиқат мақсатпен білмек үшін
үйренбек керек. Бахасқа бола үйренбе, азырақ бахас көңліңді
пысықтандырмақ үшін залал да емес, көбірек бахас адамды
түземек түгіл, бұзады. Аның себебі əрбір бахасшыл адам хақты
Достарыңызбен бөлісу: |
