120
Кӛркемтай үйінің қораларын Ысқақтың бұзуы, тайынан
үйреткен кӛк бестісін алып қоюы - жетім бала қайғысын
қалыңдата түседі. Білте шамның соңғы жарығы Нағиманың
Ысқақ үйінен кетуімен бірге ӛшеді. «Нағима кеткеннің
артынан Кӛркемтайдың қайғысы бұрынғысының үстіне екі
есе болып жамалды, бұрынғыдан да жаман хияли болды.
Күн-түн демей беті ауған жаққа кетіп қалған күндері болды.
Қыстың қақап тұрған аязды кештерінде талай рет ауыл
адамдары далада қаңғып жүргеннен алып келіп үйіне
қондырып жіберіп жүрді. Кейде жұмсақ кӛңілді біреулері
Ысқақтың үйіне ұрысып тапсырып кетуші еді». Қайғы,
бірінші
жағынан,
қысқы
суық,
екінші
жағынан,
Кӛркемтайды дертті етті. Кӛктемгі мамыр айының кӛркем
күні тек Кӛркемтайға ғана қуаныш сыйламады. Дерт қысқан
Кӛркемтай кӛк моланың бір бұрышында бүктүсіп жата
берді. «Анадайдан ӛткір кӛзімен қарап құйрығын
қыймылдатып, аштық жылы аштан ӛліп қалған адамдардың
етін жеп дәндеген байғұтандар отыр». Автор бұл жерде
ашаршылық жылдардың қасіретті шындығын ашып отыр.
Батқан күнмен бірге Кӛркемтайдың да демі үзіле берді.
Достарыңызбен бөлісу: