АЛДАР БИДІҢ СҰРАУЫНА СЫРЫМНЫҢ ЖАУАБЫ

— Қарадан хан болдың,

• 
  Қарадан хан болсам,
  

• 
  Сөз анасы не?
  

• 
  Сөз анасы құлақ,
  

• 
  Дау мұрады не?
  

• 
  Дау мұрады — біту,
  

• 
  Намазда жан-жағыңызға қарай береді екенсіз, оныңыз не?—деп сұрайды.
  

• 
  Жан-жағыңызға сіз қарамасаңыз, менің қарағанымды қалай көрдіңіз?— дейді.
  

— Сізді екі аяқты, бір тілді адам баласы жеңді ме?—

• 
  Сырымның айтқанын тыңдамай, өз сөзін соға берген адам Сырымды күнде жеңеді,—дейді.
  

• 
  «Қонақ аз отырып, көп сынайды» деген, сіз қонақсыз, өз елінізге барғанда біздің халықты қандай ел көрдім деп барасыз?— дейді.
  

— Ешкісі семіз қойы арық —

• 
  Қолды жеңнен щығармай оқудың қандай зияны бар?—деп сұрайды Сырым
  
• 
  Қолыңды шығарып оқысаң, қолға^ нұр құйылады, алақаныңмен бет сипағанда сол нүр бетіңе жағылады,— дейді молда.
  

— Көктен қеледі — дейді молда.

• 
  Япырауу молдеке мен бұл шариғатыңызға түсіне алмадым. Сіздің айтуыңызша, жеті қат көктен, үш кабат мещіттің төбесінен өткен нұр менің жалаң қабат шекпенімнің жеңінен өте алмас дейсің бе?— депті.
  

• 
  Ей. қазақ, намазға жүрі—деп, Сырымдм ертіп апарып ишанның артына тұрғызып қояды. Батыр неден бастарын білмей, аузына тускенін айта береді. «Көндірмеске көндірген қудай көрінгеннің артына төндірген құдай!..» дей бергенде, артта тұрған молда естіп, Сырымды желкеден нұқып калады. Сырым да алдындағы ишанды желкеден бір түртіп қояды. Ишан намазын бұзбай оқи береді. Намаз оқылып болған сон ишан:
  

• 
  Мені ұрған кім?—дейді.
  

• 
  Мен, - дейді Сырым.
  
• 
  Ә, неге ұрдың?—дейді.
  

• 
  Мен сахарада сркін өскен қазак едім. Мына кісі мені әкеліп намазға тұрғызып қойды. Не дерімді білмей аузымды күбірлетіп тұр едім, артымнан түртіп қалды. Намаз кезінде алдыңгысын артымдағы кісі түртіп түратын әдеті екен ғой деп, менде сізді бір түйіп қалдым, -дейді Сырым.