АСАУБАЙ МЕН ҚҰЛТУМА
Ертеде Қанжығалы — Бәсентин елі мен Алтай Қуандық елінің арасында жесір дауы болып, елдің басы неше per қосылып, бітімге келе алмай тарап жүріпті. Енді бір жиы-лыста екі ел өз білгіштерін: қанжығалы Асаубай іііешенді, Алтай елі Құлтума ақынды кездестіріп, сондағы екеуінің айтқандары:
— Сеңің атың мәлімді,
Қанжығалы Асаубай,
Асау болып кетіпсің,
Бас білмеген асаудай.
Сөзің өткір көрінеді,
Қайралған өткір қашаудай.
Неғып шыдап отырсың,
Шаш орнына бас алмай.
Сөйлеушіге сөз бермей,
Айтушыға кез келмей,
Бетіңменен кетіпсің,
Ешкім сенен аса алмай,
Кез болған соң қуғында,
Айтайын деп отырмын
Қорқып сенен қаша алмай,—
депті Құлтума. Сонда Асаубай шешен отырып:
— Түбің Алтай Қуандық,
Атағың шыққан Құлтума.
Әзер ақын болсаң да
Онша маған үмтылма.
Жетік ақын болсаңыз, .
Жақсы сөзбен бұлтылда.
Байлаулы тұрған бурадай,
Жының шашып сұлқынба.
Сөйлесең сөйле сыпайы
Жынды адамша жұлқынба.
Арасында екі елдің
Жесір дауы қаулаған,
Май құйғандай көтермей,
Сөндіруге ауқымда!—
дегенде, Құлтума тоқтап, дау сөнген деседі.
Достарыңызбен бөлісу: |
