Көрнекілікті жоғалту. Ғылыми білімнің артуы жинақталған
фактілердің жиынын қорыту негізінде емес, математикалық есептеу-
лер негізінде алынған кеңейтілген синтез арқылы болады, сол себепті
бастапқы көрнекілік жоғалады; ғалымдар әлем нысандарының терең
құрылымына бойлай түскен сайын, олардың зерттелетін нысандардың
қасиеттері мен сапаларын тікелей бақылауының, тәжірибе жолымен
анықтауының мүмкіндігі азая береді. Егер классикалық ғылымда
дәлме-дәл және қатаң білім алуға ұмтылу маңызды болса, енді оған
қол жеткізудің мүмкін еместігі анықталады. Сондықтан ықтимал білім
алуға көп көңіл бөлінетін болды.
Оның үстіне, теориялық тұрғыда алынған білімдердің
негізгі белгілері қарапайымдылық, симметриялық, когеренттік,
эвристикалық
1
, болса, ал іс жүзінде – пайдалылық, тиімділік, нақты
өмірде қолданушылық және т.б. қасиеттерге назар аударылды.
