субъектісіз объект жоқ, объектісіз субъект жоқ. Объект пен субъектінің танымдағы бұл
өзара байланысын олар
«маңызды үйлесім» деп атады.
Әлбетте, субъект, яғни сана және танымдық мүмкіндіктер берілген
адам бар жерде объект, яғни таным үшін ашық зат та бар. Шындыққа
қиын жол жеткізеді. Өзіңді әлемдік мұхиттағы бір тамшы судай
сезініп қана, зерттелетін нысанмен ішкі жақындығыңды біліп қана
сол зерттелетін нысанды терең тани аласың. Бұның бәрі дұрыс. Алай-
да танымның осы жағын ғана даралау бізді субъективтік идеализмге
келтіруі мүмкін.
Эмпириокритицизмді жақтаушылардың ойынша, бүкіл танымдық
үдерісті оның бастауларына дейін мұқият талдау ғалым ойының қателік
кеткен салаларын анықтауға тиіс, өйткені мұнда оң білімге жетудің
басты шарты, яғни таным үдерісінің үздіксіз жүруі сақталмаған.
Осындай «қателіктердің» салдарынан ғылым құрамына метафизикалық
ұйғарымдар еніп кетеді. Сондықтан «тәжірибені тазарту» керек.
Эмпириокритицизмнің негізгі идеяларының бірі –
