секірістерді
мойындаудың қажеттігін
көрсетеді, ал секіріс, жаңа сапаға өту бар жерде –
даму
да бар, ол
соңғыға терістеу ілесе жүреді, ол, өз кезегінде, өткен кезеңнен өмірге
барша бейімділікті сақтап, оны жаңа деңгейге шығара алады. Онсыз
дамудың жібі үзілген болар еді.
Біздің көзқарасымыз бойынша, ғылым дамуының қозғаушы күштері
мәселесін қарай отырып, интернализмді де, экстернализмді де қатар
алып жүру керек. Басымдықтар, артықшылықтар жайында айтсақ,
онда, әлбетте,
әлеуметтік сұраныс
ерте ме, кеш пе, міндетті түрде
әртүрлі
ғылыми мәселелердің шешілуіне
жеткізеді. Ал, ақырында,
ұлы Альберт Эйнштейннің: «Ғылым ешқашан да аяқталған кітап
болмаған және болмайды да. Әрбір маңызды жетістік жаңа сұрақтар
тудырады. Уақыт өте келе, кез келген даму жаңа және тереңірек
қиындықтар тауып отырады», – деген сөздерін есте сақтау керек
(«Симфония разума» кітабы бойынша дәйексөз. – М.; 1976. – 292-бет).
341
Достарыңызбен бөлісу: |
