ғылымға бейімділік, шығармашылық дарынын көрсетуге ұмтылу. Өкінішке қарай,
лайықты өмірді қамтамасыз ету үшін, адамдар кейде күш-қуаттарын
әлдебір кертартпа қызметке сарп етіп, «қосымша жұмыспен ақша
табуға» мәжбүр болады. Ал бұл кейде жоғары оқу орнының кейбір
қызметкерлерін моральдық ахуалды бұзып, қоғам алдында ғылым
адамдарының әлеуметтік мәртебесін төмендете отырып, пара алудың
қитұрқы түрлеріне баруға итермелейді.
Соңғы онжылдықта, жаңбырдан кейін қаптаған саңырауқұлақтай,
қайдағы бір «академиялар» пайда болып, белгілі бір ақы үшін солар-
дың құрамына кіргісі келетін «мүше-корреспонденттердің» немесе
«академиктердің» атағы беріліп жатыр. Соның нәтижесінде ғылымға
танылып үлгірмеген «қайраткерлер» кенет «академиктер» болып шыға
келеді, ал шынайы ғалымдар көлеңкеде қалып қояды, бұл да ғалым
беделіне нұқсан келтіреді. Соған байланысты қоғамда шығармашылық
зияткерлік еңбектің лайықты орны жайында мәселе көтеріледі.
Ал, ақыр соңында, төртіншіден, ғалымның жемісті шығармашылық
қызметі ғылыми мекемелер дамыған
ақпараттық қор иелен-
ген жағдайда ғана мүмкін болады, өйткені ғылыми мамандық
жүзжылдықтар бойы жинақталған білімдерсіз мүмкін емес.
Әлбетте, ғылымдағы жаңалықтарды тарих сахнасында туынды жа-
сап жатқан нақты
тірі тұлғалар ашады. Алайда ол жаңалықтардың
маңыздылық дәрежесі, бір немесе басқа ғалым қосқан үлестің маңызын
анықтау –
