«ДИУАНИ ХИКМЕТ» КІТАБЫНАН

97 
Шалқақтаумен серік болмас Сұхбанға.
Құдайсызға ем-дауа жоқ, бұқсаң да —
Зындан қылар бұл дүниені момынға. 
Ей, мұсылман, тағат қылсаң, танбағын,
Ғазиз жаның — аманаты Алланың.
Харамдықпен, ұқ, жиған мал-жалғанын,
Қарыш атты жылан қылар малыңды. 
Қайда Карун мал жинаудан талмаған?
Өсиет шашқан қайда Пірғауын һәм һаман?
Қайда Фархад, Шырын, Мәжнүн зарлаған?
Қаһарланса, жерге тығар жаныңды! 
Көрдің бе адам өлмей тірі қалғаның,
Білдің бе енді бұл пәнидің жалғанын?!
Дүние — талап, ризығы — алғаның,
Алла десең, көз жасы боп жауасың. 
Ем табылмас ғашық дертке ексең де, 
Іші-сырты жымысқыға бек сенбе.
Арың таза болса, жеңіс тек сенде.
Алла білер ғашық дерттің дауасын. 
Шыққансиды жалған ғашық шыбыны,
Сырты жылмаң, іші арамдық жылымы.
Болмаған соң Құдай сүйер қылығы,
Сарсаң қылар махшар күні пасықты. 
Тән тілінде, жан тілінде нәпсі бар,
Алланы ойлап, арды тыңдар жақсылар.
Ғұламаларға қызмет қып бақ сынар,
Сұлтан қылар халыққа сол ғашықты. 
Ғашық болсаң, асық болғын әманда,
Жатпай түнде, жалбарынған жан Алла,
Ақылың болса, сырыңды айтпа наданға,
Нағыз дәруіш сиынады ішпенен. 
Дәруішсің бе, тыңдап ұят әмірін,
Шын тағат қыл, көріп отыр Тәңірім.
Ел қыдырма болсаң, кетер қадірің,

98 
Әділ патша арам жолға түспеген. 
Ей, Жасаған, сол дәруішке пана бол,
Шын сүймесе, шыбын жанын ала бер.
Адасқанды өзің жолға сала гөр,
Құлдың үйін Қожам гүлзар етеді. 
Дәруішпін деп жұрт алдында дәрпілдеп,
Жүз құбылып зыр жүгірер әркімге.
Құдай үшін құлдық ұрмай нарқың не,
Шын дәруіштің тау мен шөл ғой мекені. 
Ғашық болсаң, асық жолда құрбан бол,
Дидарды іздеп, дүниеден бет бұрған бол,
Қайғы-дертке қайырымды нұрдан бол,
Қаза кезде қадір-құрмет ел қылар... 

жүктеу/скачать 2,51 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: