Клиникалық ағымы . УХИ-дың негізгі ерекшелігі, тіптен
қандай да болмасын клиникалық көрініс туралы айту мүмкін
болмайтын, ешқандай белгісіз тасымалдануында болып келеді.
Басқа урогенитальды аурулардан ажыратуға мүмкіндік беретін
ешқандай өзіне тән белгілері жоқ. УХИ-дың ең жиі кездесетін
клиникалық көрінісі
ер адамдарда созылмалы
простатитпен қосарланған (46
%), уретриттің белгілері.
Эпидидимит немесе орхиэпидидимитпен байланысып,
урогенитальды хламидиоздың білінуі 19- 42 жас аралығындағы
адамдардың 56-85 %-да білінеді.
Әйел адамдарда цервикальды түтіктен шамалы кілегейлі
немесе кілегейлі-іріңді бөліністің байқалуы, фолликулярлы
цервициттің болуы, жатыр мойнының қансырауының артуы,
сонымен қатар цервикальды түтіктен алынған материалды
микроскопиялық зерттеуде лейкоцитоздың байқалуы негізгі
клиникалық көрінісі болып есептеледі. Цервицит өте жиі
уретритпен,
парауретарльдық бездердің зақымдалуымен
қосарланады, дизурия байқалады.
Хламидиялық
цервицит эндометрияны зақымдайтын
өрмелейтін процесске әкелуі мүмкін. Эндоцервицит, етеккірінен
тыс кезде, шамалы қан кетумен, іштің төменгі жағының
ауыруымен
байқалады,
жытыр
мойнының
ауыратын
тартылуымен
дәлелденеді.
Одан
әрі
сальпингит және
сальпингоофорит пайда болады.
Хламидияның интраабдоминальды таралуы перигепатит –
Фитц-Хью-Куртис синдромын (оң жақ қабырға астының
ауырсынуы, дене қызуының көтерілуі) шақыруы мүмкін.
Урогенитальды хламидиоз көп ошақтығымен ерекшеленетін
болса да, әйелдердің 40-70%-да белгілерсіз өтеді. Жиірек
бедеуліктің пайда болуының алғашқы белгісі болуы мүмкін.
Сонымен, асқынған урогенитальды инфекция ерлерде де,
әйелдерде де өмірге ұрпақ әкелу функциясына теріс әсер етеді, ал
оның әлеуметтік маңызы бар