Жануарлардың ҧрпақтарына деген қамқорлықтарының ҥштҥрі бар: Ұрпағына мүлдем қамқорлық жасамайтындар: кӛптеген омыртқасыздар мен балықтар ұрпағына қамқорлық жасамайды. Олар ӛте кӛп мӛлшерде жұмыртқа салады, мысалы, теңіз айбалығы бір кезеңде 300млн. уылдырық салады. Олардың кӛпшілігі сол мезетте су жануарларына қорек болып кетеді.
Ата–анасының біреуі салған жұмыртқасын ӛз денесінде сақтайды. Теңіз жұлдызы, шаянтәрізділердің кӛптеген ӛкілдерінің аналығы жұмыртқаларын ӛз денесіне бекітіп, жетілдіреді. Бұл жануарлардың мінез–құлқындағы күрделенуді кӛрсетеді.
Жұмыртқаларын арнайы дайындалған орындарға салу. Бұл-атааналық мінез–құлықтың күрделенуінің бір кӛрінісі. Мысалы, шыбындар жұмыртқа салу үшін личинкасының қоректенуі мен дамуына қажетті орын–ет пен жануардың ӛлексесін іздейді. Ал, жорғалаушылардың дене температурасы тұрақсыз болғандықтан, жұмыртқасының дамып–жетілуіне қажетті жағдай жасау үшін, ін қазады.
