Бұл кімнің шындығы?
Бірде гуманитарлық мамандықта оқып жүрген студенттерді 5-сынып оқушыла-
рына алып бардым. Сыныпта 10 жастағы 42 бала сабақ оқиды. Олар жеті қатарда
алты баладан, бәрі алға, тақтаға қарап отыр екен. Мұғалім сыныптың алдыңғы бөлі-
гінде, орта тұста балаларға қарап тұрды. Студенттерді екі топқа бөлдім де, сыныптың
неліктен осылай жобаланғанын анықтауды сұрадым.
Олардың берген жауабы әртүрлі болды. Бірінші топ сұраққа мұғалімнің көзқа-
расы тұрғысынан жауап беруге тырысты. Олар мұғаліммен сұхбат жүргізді де, «оқу-
шыларды осылай отырғызу қолайлы, сыныпты басқаша жобалау қисынсыз» деген
қорытындыға келді. Сондықтан бірінші топ «балалар мұғалімге де, тақтаға да қарап
отырғаны дұрыс» деп тұжырымдады. Студенттердің пікірінше, осылай отырған оқу-
шылардың бір-бірімен сөйлесу, қарым-қатынас орнату, әлденеге алаңдау мүмкіндігі
азаяды да, бар зейінін оқытушыға бөледі.
4.1-сурет.
Сынып бөлмесіндегі қатарлар
Екінші топтың жауабы мүлде басқаша болып шықты. Олар сыныптың дәл осылай
жобалануына сыни көзқарас тұрғысынан қарады. Мұндай құрылым мектептердегі
сыныптың көпшілігіне тән, сондықтан оқушыларды мұғалімнің бақылауға алуының
басты тетігі деп пайымдады. Оқушыларды осылай орналастыру мұғалім мен оқушы
арасындағы біржақты билікке құрылған қарым-қатынасқа жол ашады деген ой түй-
ді. Ал сыныптас балалардың бір-бірімен байланыс орнатып, бір-бірінен үйренуіне
еш жағдай жасалмағанын айтты. Екінші топтың пікіріне сенсек, мұндай құрылым
Достарыңызбен бөлісу: |
