Бағдарламасы бойынша шығарылды Досжан С. Д 64 Үлкен үйдегі үрей. Алматы: Жазушы, 2013. 304 бет
жүктеу/скачать 1,47 Mb. Pdf көрінісі
|
Үлкен үйдегі үрей
- Бұл бет үшін навигация:
- Сәуле Досжан
| Үлкен үйдегі үрей
кө те ріп шашын толқындатып байқап еді, басын жуып жат- қан қи мыл шықты. Ешқандай шынайылық жоқ, жасанды бо- лып тұр ды. Айна алдында ары-бері жүріп көріп еді, өзі нен- өзі қы сы лып аяғын баса алмады. Жанында тірі пенде жоқ- та осындай күй кешті, режиссер, оператор, тағы басқалар қа рап тұр са, тіпті халық жиналып қарап қалса қайтпекші. «Қой, менен əртіс шықпас. «Құмырысқа жолыңды біл» де- генді ұмыт па йын. «Əдемісің» деп жұрт мақтаған екен деп сах на ға шы ғып масқара болып жүрсем. Одан да сабағымды оқып, қыз дар айтқандай ақшамды санап тыныш жүрейін», – деп шеш ті. Ертесі шақырған жерлеріне бармады, берген те- лефондарына хабарласып жағдайын түсіндірді. Əйел адам «Ой, шырағым-ай, қазақтың қыздары жасық қой. Өзіміз үй- ре тіп алар едік», деп біраз кейістік білдірді. Қымбат осы жағдайларды айтып Серікке жазып еді, ол «Ше ші мі ңе ризамын. Өз орныңды білу деген үлкен аза мат- тық. Сенің əдемілігіңе шек жоқ, оған сенің мастанбай ал ған бағытыңнан айнымаған ақылыңнан айналдым», – деп тағы да толып жатқан еркелеткен сөздер қосып ағыл-тегіл хат жолдады. Екеуінің арасында осылай əдемі хаттар ағылды. Екеуі де жүзбе-жүз кездесетін жазғы демалысқа асықты. Мерекеде Серік келіп те кетпекші болды. Көктемнің жаймашуақ бір əдемі күні еді. Сабақтан шы- ғып кітапханаға кетіп бара жатқанда алдынан курстасы Əмір шық ты. Бірден: – Ой, сені кешелі бері іздеп таппай жүр едім, жақсы бол- ды ғой, – деп қуанып кетті. – Е, неге? – деп таңырқады қыз. Ол сабылып іздейтіндей не болды? – дегендей қабақ білдіріп. – Қымбат өткенде сегізінші наурызда есіңде ме, сен бар, біздің қыздар бар мерекелеріңе арналған кешке барып едік қой, орталық Мəдениет сарайындағы, – деді. – Иə, есімде… Сәуле Досжан 139 – Сонда Жолдас Бүркітбаев деген ақын ағамыз да болып өлең оқып еді ғой, сендерге арнап есіңде ме? – Иə, өлеңі бəрімізге ұнап, өлеңдерін қайталап сұрап оқыт қамыз. – Сол кісі саған арнап өлең шығарыпты... – Қойшы, мен ол кісімен жақын таныспаған едім ғой, – деп қыз ұялып қалды. – Танысқансыңдар, кештің соңында Жазиралардың үйін- де жалғастырып едік қой. Ол сонда саған ғашық болып қа- лып ты, – деп жаңалық ашып отыр. – Ондайын қалай байқамағанмын, – дей салды қыз. – Ақын ғашық болғанда елге көрсетпейді, тек өлеңге тү- сі ре ді. Міне, сол өлеңі. Сені содан бері екі ай бойы іздепті. Осынша өлең шығарыпты, – деп бір буда қағаз ұсынды. Қымбатты «өлеңі қандай екен?» деген əуестігі ұятын ба- сып қағазға қол созды. Ала салып тез-тез бұрылып кетіп қал- ды. Үйге барғанша шыдамай, көшедегі аллеяда тұрған сə кі- де отырып оқыды. * * * Өзің – Ару, Өзгеден өзің дара. Көз алдымда мөп-мөлдір көзің қара. Қайда кеттің, елес боп егілдіріп? Қалғаны тек ғажайып сезім ғана. Бұл өмірде көргенім – Өзің ғана. Өзің ғана... Сонан соң, төзім, нала... Махаббат – құс. Қонад та, кетеді ұшып, Қалатыны – ғажайып сезім ғана. |