Бағдарламасы бойынша шығарылды Досжан С. Д 64 Үлкен үйдегі үрей. Алматы: Жазушы, 2013. 304 бет
жүктеу/скачать 1,47 Mb. Pdf көрінісі
|
Үлкен үйдегі үрей
| Сәуле Досжан
181 сорыма болар қояр да қоймай үйге алып бардым. Жұ мырт қа мен шұжық қосып қуырып, шəй бердім. – Сол жолғы ауырып шыққалы бері күйеуім ішуді азай- тып, ұрғанын да қойды. Мен өліп қалсам балалардың күні не болады деп əке-шешесі келіп ұқтырып кетті, – деп қуа нып отырып: – Сен не тындырып жүрсің? – дейді. – Не тындырам, баяғы бауырларымның кір-қоңынан бо- самаймын. – Оқуға түспейсің бе, не жұмысқа тұрмайсың ба? – деді. – Мен мектепте нашар оқыдым, оқуға жарамаймын ғой. Жұмысқа тұру үшін біреу көмектеспесе, – деп күмілжідім. – Қолыңнан не келеді? – Даяшы, ыдыс жуушы, – деп қайдағы бір тірлік аузыма түскені. – Менің бір туысым П. қаласында асхананың мең ге ру ші- сі, соған айтайын, сені асханасына алшы деп, – дегені. Қуанып кеттім, Тұрсынайды құшақтап сүйіп алдым. Со- нымен əкем жіберсе келер жетіге қалада кездесетін болып қоштастық. – Сен күлгенде сондай сүйкімдісің, көркіңді бай қа ған адам жұмысқа алмай қоймас, – деп менің көңілімді кө те ріп Тұр сы най кетті. Мені де ауырып келгелі бері əкем қатты аяп, үйдің тір- лігін ұлдарға бөліп беріп отыратын. Мен көбіне тамақ пі сі- ре тін мін. Бір күні жұқалап отырып əкеме қалаға ке те ті нім ді білдірдім. Ол кісі тыңдап отырды да қапаланып: – Иə, ерте ме кеш пе сен бізден кететініңді білгеміз. Бі- рақ осылай ешбір мамандық алмай кетеді демеп едім. Қа- ла ның аты қала, ет жақын туысың жоқ, бірдеңеге ұрынып қа ла сың ба деп қорқам, əйтпесе, біз бірдеңе етеміз ғой мұн- да, – деді. – Сол таныс əйел асханаға тұрғызып берем, – деп айт ты ғой, – деп мен Тұрсынайға сенім білдірдім. |