Бағдарламасы бойынша шығарылды Досжан С. Д 64 Үлкен үйдегі үрей. Алматы: Жазушы, 2013. 304 бет
жүктеу/скачать 1,47 Mb. Pdf көрінісі
|
Үлкен үйдегі үрей
| Үлкен үйдегі үрей
Коля деген дəу сары еркек тамақ бергенде де, бөл ме ле рін жиыстырып жүргенде де шегір көздерін алмай қарап оты- ратын. Мен ісімді атқарып болғанша, оның жанары ме нің нə зік жанымды қырық шұқыр тесіп тастайтын. Үн де мей ді. Бі рақ тесіліп қарайды да отырады. Қолымдағы шө мі шім ді, ыдысымды түсіріп аламын, не істесем де ісімнен жа ңы лып қа ла мын. Бір күні сол нақұрыс жатын бөлмесінде жұ мыс қа бармай қалып қалғанын байқамаппын. Егіншілер ерте тұ рып кеткеннен соң бөлмелерін тазалап жүргенмін, ең соң ғы тө- сек ке жақындағанда оның төсекте жатқанын көрдім. Өзім де ол бəледен қашып жүруші едім, сол əдетіммен көре сала үн- де мей бұрылып кетіп бара жатыр едім артқы жа ғым нан келіп бас салды. Зəрем ұшқаннан аяғым тайып бөл ме нің ортасына сұ лап түстім. Өзі дəу неме мені жерден кө те ріп алып өзінің тө се гі не алып ұрды. Қолыммен ұрып, ая ғым мен теп кі леп, ай қай лап қарсыласып жатырмын. Бауырым Тал ғат сыртта болатын. Менің үнімді еститін ешкім жоқ, бəрі жұ мыс та. – Қаншық, бес бала тауып қыздай бұлғаңдайсың ғой, са- ған еркек керек емес дейсің бе? – деп тұншықтырып бара- ды. Өзі шалбарын сыпырып үлгеріпті. Бір қолымен менің іш киі мім ді тартқылап жатыр. Сасық демімен аузыма жабысып алыпты. Тұншығып барамын... Алдап құтылайын деген ой сап ете түсті басыма. Аузым босай бере: – Коленька, өлтіресің бе, немене, жəй айтпайсың ба? – деп сыбырлаңқырап сөйлеп едім, жүрегіне əсер етті ме, мені өзі көнеді деп дəмеленді ме, кішкене қолын босатты. – Талғат кіріп келсе қайтеміз, ең болмаса есікті жап пай- сың ба? – дедім тағы қуланып. Əйелдің қулығынан еркек қа- шан да жеңілген емес пе, ол ақымақ мені шынымен босатып: – Қазір жабамыз, Гулечка! – деп мені бауырана басып қы- сып-қысып жіберді. Сұмдық қуанып кеткенін шегір кө зі нен ұш қан нұрдан байқадым. Денемнің сəл босағанын сезген соң аяқ-қолымды жиып, халатымның өңірін жауып, есікке қа рай |