Барлығы – 180 сағат

4. 
   Бахтин М.М. Творчество Француа Рабле и народная культура средневековья и Ренессанса. 1965. История западноевропейского театра. Т.1. М., 1956. Мольер. М., 1957. Мольер. Исторические пути формирования жанра. Высокой комедии. М., 1976. Вечно прекрасный театр эпохи Возрождения. М., 1973. Гений Мольера. Выступ.статья к собр.соч. Мольера в 4-х т. Т.1. М., 1965.
   
5. 
   Добролюбов Н.А. О Плавте и его значении для изучения римской жизни. Соб.соч.т.1. М., 1961.
   
6. 
   Державин К. Вступит.статья в кн. «Лопе де Вега. Избранные драматические произведения» в 2-х т. М., 1955.
   

1. 
   Дель арте комедиясының өмірге келуі.
   
2. 
   Дель арте комедиясы Италияның кәсіби театр өнері өркендеуінің басы болды.
   

1. 
   Дель арте комедиясының бас кейіпкерлері.
   
2. 
   Дель арте комедиясының басты ерекшеліктер.
   

7. 
   Баткин Л.М. Итальянские гуманисты: стиль жизни, стиль мышления. М., 1976.
   
8. 
   Бахтин М.М. Творчество Француа Рабле и народная культура средневековья и Ренессанса. 1965. История западноевропейского театра. Т.1. М., 1956. Мольер. М., 1957. Мольер. Исторические пути формирования жанра. Высокой комедии. М., 1976. Вечно прекрасный театр эпохи Возрождения. М., 1973. Гений Мольера. Выступ.статья к собр.соч. Мольера в 4-х т. Т.1. М., 1965.
   
9. 
   Бурхгардт Я. Культура Италии в эпоху Возрождения в 2-х т. Спб., 1905-1906.
   
10. 
    Булгаков М. Жизнь господина Мольера. М., 1962.
    
11. 
    Бурхгардт Я. Культура Италии в эпоху Возрождения в 2-х т. Спб., 1905-1906.
    
12. 
    Дживелегов А.К. Итальянская народная комедия. М., 1954. Возрождение. М.-Л., 1925.
    

1. 
   Дель арте комедиясының маскаларын таңдау, оның классификациясы.
   

Нәтижесінде актер өнерінің кәсіби негізі қаланған еуропа театры мәдениетінде дель арте комедиясы алғашқы рөл атқарады.

1. 
   Еуропа театр мәдениетіне дель арте комедиясының әсері.
   

11. 
    Баткин Л.М. Итальянские гуманисты: стиль жизни, стиль мышления. М., 1976.
    
12. 
    Бахтин М.М. Творчество Француа Рабле и народная культура средневековья и Ренессанса. 1965. История западноевропейского театра. Т.1. М., 1956. Мольер. М., 1957. Мольер. Исторические пути формирования жанра. Высокой комедии. М., 1976. Вечно прекрасный театр эпохи Возрождения. М., 1973. Гений Мольера. Выступ.статья к собр.соч. Мольера в 4-х т. Т.1. М., 1965.
    
13. 
    Бурхгардт Я. Культура Италии в эпоху Возрождения в 2-х т. Спб., 1905-1906.
    
14. 
    Булгаков М. Жизнь господина Мольера. М., 1962.
    
15. 
    Бурхгардт Я. Культура Италии в эпоху Возрождения в 2-х т. Спб., 1905-1906.
    
16. 
    Дживелегов А.К. Итальянская народная комедия. М., 1954. Возрождение. М.-Л., 1925.
    

1. 
   Жалпы Испан театрына шолу.
   
2. 
   Испан театрының негізін салушылар.
   

Шіркеулік жанрдың логикалық ашылуына жоғарғы топтық драматургияның сарайлық және ХV ғасырдың аяғы мен ХVІ ғасырдың бас кезіндегі мектебі – гуманистік театрдың дамуына студенттердің көңілі тереңірек аударылады.

Әсіресе Испан халықтық театрының атасы – Лопе де Руэда (1510-1565) шығармашылығының мәнділігі студенттерге түсіндіріледі. Оған кейінгі испан драматургиясының дамуы Сервантес (1547-1616) драматургиясына байланысты болады. Бұл тақырыпты толық түсіну үшін оның драматургиясындағы екі ұдай өрбіген тенденцияны айқындаймыз.

3. 
   Реконкистік эпостың түп нұсқасындағы үйрету драматургиясы негізіндегі батырлық драма.
   
4. 
   Интермедия халықтық фарс.
   

1. 
   Корраль ұғымы.
   
2. 
   Ауто жанры.
   

1. 
   Державин К. Вступит.статья в кн. «Лопе де Вега. Избранные драматические произведения» в 2-х т. М., 1955.
   
2. 
   Балашов Н.И. Религиозно-философская драма Кальдерона и идейные основы барокко в Испании – в кн.ХVII век в мировом литературном развитии. М., 1969.
   
3. 
   Симонас В. Вступит.статья в кн. «Тирсо де Молина. Комедии» в 2-х т. М., 1969.
   
4. 
   Узин В.С. Общественная проблематика драматургии Сервантеса и Лопе де Вега. М., 1963.
   

1. 
   Лопе де Веганың драматургиясындағы жанрлық жан-жақтылық.
   
2. 
   Тирсо де Молинаның драматургиясындағы өзгешіліктер.
   

Тирсо де Молинаның (1583-1648) шығармашылығын оқып білгенде оның драматургиясынан Ренессанс католиктік шіркеу оқуының мәдени идеясы негізімен астасқанын баса көрсетеміз. Кальдерон драмаларындағы (1600-1681) моральдік философия шым-шытырығының көтерілгеніне студенттердің көңілін аударамыз.

3. 
   Державин К. Вступит.статья в кн. «Лопе де Вега. Избранные драматические произведения» в 2-х т. М., 1955.
   
4. 
   Балашов Н.И. Религиозно-философская драма Кальдерона и идейные основы барокко в Испании – в кн.ХVII век в мировом литературном развитии. М., 1969.
   
5. 
   Симонас В. Вступит.статья в кн. «Тирсо де Молина. Комедии» в 2-х т. М., 1969.
   
6. 
   Узин В.С. Общественная проблематика драматургии Сервантеса и Лопе де Вега. М., 1963.
   

2. 
   Лондондағы тұңғыш театр ғимараты.
   
3. 
   Қайта өрлеу дәуірдегі Ағылшын театрының гүлденіп өсуі Шекспир шығармашылығымен байланыста болды.
   

Хроника, трагедия, комедия жанрларының процесін талдаудың көп мәні бар.

Ағылшын ұлттық дараматургиясының алғашқы драматургиялық шығармаларының туып қалыптаса бастауына алаңдағы халықтық театрдың тәжірибесі, ренессанс драмасының өзіндік үлгі жолы, драматургияның көне және итальяндық үлгілері әсер етті. Шекспирден бұрынғы «университеттің ақыл» жұлдызды топтарының драматургиясы басты тақырып болуы тиіс. Олардың театр қайраткерлік ісінің негізін тауып әсіресе Кристофер Марле (1564-1593) сияқты ең мықты жарқын драматургтың шығармашылығына терең тоқталу шарт.

Олардың шағармаларында гуманистік бағыт халықтың жолымен астасып жатқанын студенттерге түсіндіру керек. Шекспирге дейінгілер ренессанс драмасының жаңа үлгісінің қалағанын баса айту қажет. Әсіресе олардың шығармашылығының басты жетістігі алаң театры жолын жаңа драманың қаңқасы ете білуі болады.

1. 
   Лондындағы театрларды атаңыз. Театр ғимараттарының ерекшеліктері қандай?
   
2. 
   «Глобус» театры.
   

8. 
   Аникст А.А. Театр эпохи Шекспира. М., 1965. Шекспир. Ремесло драматурга.
   
9. 
   Лосев А.Ф. Эстетика Возрождения. М., 1982.
   
10. 
    Морозов М. Кристофер Марло в кн. Морозов М. Избранные статьи и переводы. М., 1954. О Шекспире – вкн.:М. Избранное. М., 1979.
    
11. 
    Стендаль. Расин и Шекспир. Собр.соч. Т.7. М., 1959. Театр французкого классицизма. Пьер Корнель, Жан Расин. М.,1970.
    
12. 
    Бартошевич А. Шекспир в Англии между двумя войнами. В кн. Шекспировские чтения. М., 1980.
    
13. 
    Комарова В.П. Личность и государство в исторических драмах Шекспира. Л., 1977.
    
14. 
    Шведов Ю.Ф. Эволюция шекспировской трагедии.
    

1. 
   Шекспирдің өсу жолы мен шығармашылығын білу.
   
2. 
   Драматург Шекспирдің шығармашылығының кезеңдерін анықтау.
   

3-ші кезеңде талқылағанда байқағанымыз, драматург шығармаларын сол кездегі тартыс – қайшылықты утопиялық ертегілердей жақсылық жағынан шешуге тырысады. Дүние жүзі театр тарихынан Шекспир шығармашылығының мықты орын алатынын студенттерге түсіндіріледі. Бұл жөнінен әртүрлі қырынан келген жөн: дүние жүзі драматургиясының қалыптасуына Шекспирдің әсері: актер шеберлігі және Шекспир: Шекспир бүгінгі сахнада т.с. қорытындысында ағылшын профессионалды театрының қалыптасуны тоқталған дұрыс. Сол кездегі Шекспир формасының өмір шеңдігін байқаймыз. Алдыңғы қатарлы актерлердің мыс: Ригада Бербедж, Ричард Тарльтон, Вильям келіп ойнау шеберліктерін талдаған жөн болады.

1. 
   Шекспир жұмыс жасаған театры.
   
2. 
   Шекспирдің пьеса-хроникалары.
   

1. 
   Аникст А.А. Театр эпохи Шекспира. М., 1965. Шекспир. Ремесло драматурга.
   
2. 
   Лосев А.Ф. Эстетика Возрождения. М., 1982.
   
3. 
   Морозов М. Кристофер Марло в кн. Морозов М. Избранные статьи и переводы. М., 1954. О Шекспире – вкн.:М. Избранное. М., 1979.
   
4. 
   Стендаль. Расин и Шекспир. Собр.соч. Т.7. М., 1959. Театр французкого классицизма. Пьер Корнель, Жан Расин. М.,1970.
   
5. 
   Бартошевич А. Шекспир в Англии между двумя войнами. В кн. Шекспировские чтения. М., 1980.
   
6. 
   Комарова В.П. Личность и государство в исторических драмах Шекспира. Л., 1977.
   
7. 
   Шведов Ю.Ф. Эволюция шекспировской трагедии.
   

13 апта

1. 
   Классицизмге тән негізгі ерекшелік – көркем шығарманың құрылысын бір тәртіпке бағындыру.
   
2. 
   Драмалық шығармаларды «Үш бірлікті» сақтай отырып жазу ережесі.
   

Бұл тақырыпты бұдан да тереңірек түсіну үшін Корнельдің монументальді батырлық трагедиясының және Расиннің шығармашылық әдістерінің ерекшеліктеріне талдау жасау қажет. Мұнымен қоса Н.Буалоның «Поэтикалық өнеріне» мұқият тоқталып классицизмнің эстетикасына толық енгенін мойындаймыз.

1. 
   Классицизм әдісі қалыптасқан ғасыр.
   
2. 
   Классицизм сүйенген әдебиеттер дәуірін атаңыз.
   

1. 
   Артамонов С. Бомарше: очерки жизни и творчества. М., 1960.
   
2. 
   Бахтин М.М. Творчество Француа Рабле и народная культура средневековья и Ренессанса. 1965. История западноевропейского театра. Т.1. М., 1956. Мольер. М., 1957. Мольер. Исторические пути формирования жанра. Высокой комедии. М., 1976. Вечно прекрасный театр эпохи Возрождения. М., 1973. Гений Мольера. Выступ.статья к собр.соч. Мольера в 4-х т. Т.1. М., 1965.
   
3. 
   Мокульский С.С. Расин. Л., 1940. Вступит. Статья в кн.: Гоции К. Сказки для театра История западноевропейского театра. История зарубежного театра. Ч.1. Под общей редакцией Г.Н.Бояджиева. М., 1972.
   
4. 
   Державин К.Н. Театр французской революции. Л., 1932.
   

1. 
   Франция классицизмінің ірі өкілдеріне тоқталу.
   
2. 
   Францияның классицизмінің қалыптасуына негіз болған теориялық поэма.
   

1. Классицизм дәуірінің белгілі комедиографы.

2. Классицизм актерлері.

Әдебиет:

1. 
   Артамонов С. Бомарше: очерки жизни и творчества. М., 1960.
   
2. 
   Бахтин М.М. Творчество Француа Рабле и народная культура средневековья и Ренессанса. 1965. История западноевропейского театра. Т.1. М., 1956. Мольер. М., 1957. Мольер. Исторические пути формирования жанра. Высокой комедии. М., 1976. Вечно прекрасный театр эпохи Возрождения. М., 1973. Гений Мольера. Выступ.статья к собр.соч. Мольера в 4-х т. Т.1. М., 1965.
   
3. 
   Мокульский С.С. Расин. Л., 1940. Вступит. Статья в кн.: Гоции К. Сказки для театра История западноевропейского театра. История зарубежного театра. Ч.1. Под общей редакцией Г.Н.Бояджиева. М., 1972.
   
4. 
   Державин К.Н. Театр французской революции. Л., 1932.
   

1. 
   Мольер комедияларының тақырыбы.
   

Мольер шығармашылығына тоқталмас бұрын Францияның ұлттық комедиясының негізін салып жаңалық әкелуші Мольер екені студенттерге түсіндіріледі. Және оның шығармашылығынан бұдан былай қандай сахналық дәстүр алғаны айтылады.

Мольердің актерлігі, режиссерлігі және драматургтігі оның шығармашылығы логикалық даму, өсу процесінің даңғыл жолы болды. Міне бұл да студенттерге ашылатын тақырып.

Мольер комедиясын аналитикалық талдай отырып, оның жаңа типтегі спектакль үшін күресін тілге тиек етеміз.

Қазақ театрларындағы Мольер комедияларын атаңыз.

1. 
   Артамонов С. Бомарше: очерки жизни и творчества. М., 1960.
   
2. 
   Бахтин М.М. Творчество Француа Рабле и народная культура средневековья и Ренессанса. 1965. История западноевропейского театра. Т.1. М., 1956. Мольер. М., 1957. Мольер. Исторические пути формирования жанра. Высокой комедии. М., 1976. Вечно прекрасный театр эпохи Возрождения. М., 1973. Гений Мольера. Выступ.статья к собр.соч. Мольера в 4-х т. Т.1. М., 1965.
   
3. 
   Мокульский С.С. Расин. Л., 1940. Вступит. Статья в кн.: Гоции К. Сказки для театра История западноевропейского театра. История зарубежного театра. Ч.1. Под общей редакцией Г.Н.Бояджиева. М., 1972.
   
4. 
   Державин К.Н. Театр французской революции. Л., 1932.
   

1. 
   Мольер комедияларын атаңыз.
   

Мольер комедиясын аналитикалық талдай отырып, оның жаңа типтегі спектакль үшін күресін тілге тиек етеміз.

1. 
   Мольер комедияларының тақырыбы.
   

1. 
   Артамонов С. Бомарше: очерки жизни и творчества. М., 1960.
   
2. 
   Бахтин М.М. Творчество Француа Рабле и народная культура средневековья и Ренессанса. 1965. История западноевропейского театра. Т.1. М., 1956. Мольер. М., 1957. Мольер. Исторические пути формирования жанра. Высокой комедии. М., 1976. Вечно прекрасный театр эпохи Возрождения. М., 1973. Гений Мольера. Выступ.статья к собр.соч. Мольера в 4-х т. Т.1. М., 1965.
   
3. 
   Мокульский С.С. Расин. Л., 1940. Вступит. Статья в кн.: Гоции К. Сказки для театра История западноевропейского театра. История зарубежного театра. Ч.1. Под общей редакцией Г.Н.Бояджиева. М., 1972.
   
4. 
   Державин К.Н. Театр французской революции. Л., 1932.
   

1. ХҮІІІ ғасырдың бас кезіндегі актерлік өнердегі әртүрлі даму жолының күресі.

2. Европадағы сахналық реализмнің негізін салушылар.

Мақсаты: Ағылшын театрындағы ағартушылық ағым.

Мазмұны: Ағартушылық дәуіріндегі еуропа театрында болып жатқан процестерді тереңірек түсіну үшін қайта өрлеу дәуірі мен екеуінің идеялық ара қатынасын табу керек. Ағартушылар оқуының мазмұнын әр мемлекет өзінің ағартушылық ерекшелігін ашу қажет. Ағартушылық дәуірінде Ағылшын театрын оқып білмес бұрын оның тарихи өсу жолын ашып ағылшын ағартушылығының эволюциялық мәнін білеміз. Ағылшын ағартушылық драматургиясы жанрларының синтементальді дидактикалық комедия, «мещандық драма», «балладалық опера», «пьеса - репетиция» т.с. қалыптасу процесін талдап ашу өте-мөте керек. Г.Фильдинг сияқты ағартушылық жолдың бір мүшесінің комедиясын студенттермен мұқият түсіндіріліп талданады. ХҮІІІ ғасырдың ортасындағы Ағылшын комедиясындағы әлеуметтік мәселенің саяси өткірлігінен ауытқуының себептерін студенттердің түсінгені абзал. Р.Шериданның шығармашылығын түсіндіргенімізде оның жарқын комедиялық шеберлігінің өзгешілігінтағы басу айту қажет. Қорыта келгенде ХҮІІІ ғасырдағы Ағылшын театры өміріне мінездеме береміз. Ағартушылық дәуіріндегі алдыңғы қатарлы Ағылшын актері Девид Гарриктің (1717-1779) режиссурасындағы жаңаша шығармашылықтың түп төркінін студенттерге түсіндіреміз. Гаррик ағылшын сахнасында актерлік ансамбльді тудырады, репетициялық жұмыстың жаңа әдісін енгізді, костюмге жаңалық кіргізді, сахнаға реконструкция жасап, декорацияны қайта жаңғыртты. Гарриктің Шекспир драматургиясын еуропа сахнасына алып шығуы ғаламат мағынаға ие болды.

Өзін- өзі бақылау сұрақтары:

1. Гарриктің атағы шыққан рөл.

2. Гарриктің ойнаған, жетекшілік еткен театры.

1. 
   Абуш А. Шиллер. Величие и трагедия немецкого гения. М., 1964.
   
2. 
   Акимова А.А. Дидро. М., 1963. Вольтер. М., 1970.
   
3. 
   Аникст А.А. Театр эпохи Шекспира. М., 1965. Шекспир. Ремесло драматурга.
   
4. 
   Артамонов С. Бомарше: очерки жизни и творчества. М., 1960.
   
5. 
   Балашов Н.И. Религиозно-философская драма Кальдерона и идейные основы барокко в Испании – в кн.ХVII век в мировом литературном развитии. М., 1969.
   

1. 
   Вольтер – ХVIII ғасырда Францияның бірінші ұлы ағартушысы.
   
2. 
   Д.Дидро- ХVIII ғасыр ортасынан француз және еуропалық ағартушылықтың ірі өкілі. Мақсаты: Францияның Ағартушылық дәуіріндегі сатылы жолдарын анықтау.