Қазақстандағы ұлттық қатынас мәселелері
4. Бұрынғы Кеңес Одағы кезінде Қазақстан Ресей империясына тәуелді басқа елдер сияқты езгінің астында болды. Ол патша өкіметінің отаршылдық саясатын одан әрі жүргізді. Адамдардың жаңа тарихи қауымдастығы – Кеңес халқын құрамыз деген желеумен орыстандыру саясатын жүзеге асырмақ болды. Тарихымыз аяусыз бұрмаланды. Тілімізден, дінімізден айрылып қала жаздап, рухани мәдениетіміз небір зобалаңды басынан кешірді.
Қазақстанда КСРО–ның барлық аймақтарынан ондаған, жүздеген мың тіпті, кейбір тұтас халықтарды кіндік кескен жерлерінен айырып, «халықтар түрмесіне» айналдырды. Өз жерімізде өзіміз қырғынға ұшырап, өз жерімізде өзіміз қуғынға түстік. Сан мыңдаған жаңдар қырылып, сан мыңдаған жандар ата – жұртын тастап көшуге мәжбүр болды, орта жолда олардың көпшілігі қырылып қалды. 1916 – 1922 жылдары 900 мың қазақ түрлі қазаға ұшырады. 1931 – 1933 жылдары қазақтарды отырықшыландырамыз және республикада ұжымдастыру жүргіземіз деп, қолдарындағы малдарын сыпырып алып, елімізді адам айтқысыз ашаршылыққа душар еткізді. Соның нәтижесінде зұлматта қазақ халқының 2,5 млн. адамы, яғни 52%-ы опат болды. («Егеменді Қазақстан», 10 қазан, 1992 жыл). 200 мың адам қуғын – сүргінде шетжерге ауды. Отызыншы жылдарда 18 мыңдай қазақ ГУЛАГ арқылы өтіп, азап шекті. Сталиндік репрессия жылдарында мыңдаған қазақ зиялыларын, ұлт мүддесін қорғаған аяулы ад абзал азаматтарды «буржуазиялық - ұлтшылдар», «халық жаулары» деп атып жіберді. Комсомолдық құрылыстар тың игеру және т.с.с шығарып республикамызға орыс тілдерді үсті – үстіне төкті. Соның нәтижесінде қазақтар республика халқының жартысынан да азайып қалды.
Республикамыз, негізінен, шикізат өндірілетін ауданға айналдырылды. Мысалы, бізден КСРО – ның басқа жерлеріне тасып әкетілетін өнімнің 70 /% шикізат, 12% жартылай дайын түрінде болған. Олардың құны өте төмен еді. Бізден алған өнімді Орталық шетелге жоғары бағамен сататын. Айталық, Ақтөбе облысындағы тау – кен комбинаты КСРО – дағы хром кенінің 95%-қа шығаратын, комбинатқа оның тоннасына 27 сом төлейтін. Ал КСРО – ның сыртқы экономикалық байланыстар министрлігі шетелдерге оны 23 есе қымбат бағамен валютаға сататын. Балқаштың мысын 16 есе артық бағамен сататын. Олардан түскен валютадан Қазақстанға бір тиын берілмейтін. Республикамызда жаңағы аталған хром кенінен басқа Кеңес Одағында өндірілетін сары фосфордың 90%, мыстың үштен бір бөлігі, қорғасынның - 60%, цинктің 40% өндірілетін. Олардан бөтен алтын, күміс, мұнай, көмір, темір және т.б өз алдына өндіріліп, орталыққа жөнелтіліп жатты. Бірақ сессия сайын Қазақстан дотацияда отыр, орталықтан жәрдем қаржы алып жатыр деп көзге шұқып отырды. Осылардың бәрі ұлтаралық қатынастарға өз әсерін тигізбей, кедергісін келтірмей қалмады.
Қазақстан Республикасы егемендігін алғаннан кейін жағдай өзгере бастады. Аяулы ана тілімізге мемлекеттік мәртебе берілді. Туған жерімізде бір талай өркенді өзгерістер болып жатыр. Солардың ішінде ең бастыларының бірі тату – тәтті ынтымағы жарасқан көп ұлтты халқымыз бар. Республика халқының жартысына жақыны орыс тілділер болғандықтан болар, Қазақстан Республикасының жаңа Конституциясының 7 – бабына «Мемлекеттік ұйымдарда және жергілікті өзін - өзі басқару органдарына орыс тілі ресми түрде қазақ тілімен тең қолданылады» делінген. (Қазақстан Республикасының Конституциясы, Алматы, 1999, 8 - бет). Ата заңның 14 – бабында: 1. Заң мен сот алдында жұрттың бәрі тең. 2. тегіне, әлеуметтік, лауазымдық және мүліктік жағдайына, жынысына, нәсіліне, ұлтына, дінге, көзқарасына, нанымына, тұрғылықты жеріне байланысты немесе кез – келген өзге жағдаяттар бойынша ешкімді ешқандай кемсітуге болмайды» деп атап көрсетілген.
Елімізде этносаяси процестің негізгі субъектісіне мемлекет, Қазақстан халықтарының Ассамблеясы, азаматтардың ұлттық – мәдени бірлестіктері, саяси партиялар мен қоғамдық – саяси ұйымдар жатады. Тіл туралы, иммиграция туралы заңдар қабылданды. Республикады әр түрлі ұлттық – мәдени орталықтар жұмыс істейді. 1995 жылдың 1 наурызында Қазақстан халықтарының Ассамблеясы құрылды. Ол елдегі барлық этностардың мақсат – мүдделерін қорғайды, олардың дамуын жалпы саяси, мәдени және әлеуметтік мәселелерді шешу арқылы реттейді.
Республикамызда әрбір азаматтың қай ұлтқа, қай партияға және қай дінге жататынын өзі ұйғаруға және оны көрсетуге немесе көрсетпеуіне болады. Әркімнің ана тілі мен өзінің төл мәдениетін пайдалануға, қарым – қатынас тілін, тәрбиені, оқуды және шығармашылықты еркін таңдап алуға құқығы бар.
Қазақстанда қазір 130-ға жуық ұлттар мен ұлыстардың, этникалық топтардың өкілдері өмір сүріп жатыр. Олардың әрқайсысы өз ұлтының көркеюін қалайды, өз ана тілінде сөйлегілері келеді, өздерінің балаларын, немерелерін өз ұлттық дәстүр, әдет – ғұрып мәдениетіне сай тәрбиелеп, баулығылары келуі – табиғи, заңды нәрсе. Сондықтан біз өзге ұлт өкілдерін кемсітпеуіміз, шеттемеуіміз керек. Өйтсек, оларды өз ұлтымызға қарсы қойп ашындырып аламыз. Сондықтан осы атамекеннің иесі – қазақ халқы республикамыздағы басқа халықтардың басын қосып, оларға ұйытқы болып, бір қоғамға топтастыруға тырысқанымыз абзал. Біз Қазақ Республикасын мекендеуші әр халықтың санасында «қазақстандық ұлтжандылық», «жалпықазақстандық мақтаныш» рухын, сезімін оятып, қалыптастырғанымыз жөн.
Республикамыздың гүлденуі оның саяси, экономикалық, әлеуметтік, ғылыми – техникалық, мәдени жетістіктеріне байланысты. Сонда оның әрбір адамды да ауқатты, жақсы тұрады. Сондықтан мұнда тұрған әр халықтың өкілі жалпы Қазақстанның әр облыс, аудан, елді мекеннің табысына қуанып, соған қажырлы еңбегімен аянбай – талмай үлес қосу керектігін сезінуі тиіс. Мұның бәрі дұрыс жүргізілген ұлттық саясат нәтижесінде ғана іске асады.
Сайып келгенде, біз құрып жатқан құқықтық қоғамның ең жоғарғы құндылығы – адам. Мұнда оның қай ұлт – ұлысқа, дінге жататыны есептелмейді.Біздің мақсатымыз – этникалық өзіндік өзгешеліктерді дамыту және Қазақстанның ұлттық – мәдени алуан түрлілігін сақтау. Сонда ғана еліміз ұлтаралық келісімі жарасқан, қоғамдық – саяси ахуалы тұрақты аймақ болып, әлемде беделі артпақ.
Достарыңызбен бөлісу: |