II тарау. Ономастиканың теориялық мәселелері тығын анықтау), локализация (белгілі бір аймаққа каты- сын айқындау), мерзімдеу, яғни хронологизация (белгілі бір мерзімге катыстылығын дәлелдеу) болып табылады.
Кірме жалқы есім кабылданған тіл заңдылықтарына бейімделеді. Ең алдымен қабылдаушы тілдің фонетика- фонологиялык жүйесіне бейімделеді (фонетикалық бейімделу): қазақ топонимі Үзынкөл орыс тілінде Узунколь, орыс тогіонимі Москваказақ тілінде Мәскеу, француз топонимі Pariорыс және қазақ тілдерінде Париж түрлерінде беріледі.
Жалқы есім жасауда тілдің барлық күралдары катыса алады, дегенмен оларды қолдану тандау аркылы іске аса- ды. Жалқы есім әр түріне (антропонимдер, топонимдер, зоонішдер, космонимдер, библионимдер, эргонимдер т.б.) тән өзіндік сөзжасам қүралдары, типтік модельдері және оним жасау тәсілдері бар. Жалқы есім жэне жалпы есімдер атқарагын қызметтерінің көлемі әр түрлі (қара. Жалкы есімдердің қызметі).
бөлімнің әдебиеті:
Бондалетов В.Д. Русская ономастика. М., 1983.
ГЪломидова М.В. Искусственная номинация в русской ономастике. АДД. Екатеринбург, 1998.
Ермолович Д.Е. Имена собственные на стыке языков и культур. М., 2001.
Жанүзақов Т. Қазақ тіліндегі жалқы есімдер. Алматы,
1965.
Керимбаев Е.А. Казахская ономастика в этнокультурном, номинативном и функциональном аспектах. Алматы, 1995.
Султаньяев О. Казахская ономастика. Лингвистический анализ топонимов и микротопонимов. Кокшетау, 1998.
