Алтынай. Оу, сері жігіт, қызға орын нұсқа.
Тантай. Отырсын аяқ жағыма. Қыпшақтың үйінен қыпшақтың қызына орын іздеп не бопты маған?
Алтынай. Сөзің қандай ірі еді, күйеу бала! Ерке-ау, естідің бе, не дейді мына күйеу жігіт. Құдайым-ау, кімге тап болғанбыз, нағыз оспадарсыздың өзі ғой мынау!
Тантай.Не еститіні бар, сенің еркең қыз деп пе едің. Ана ақыны не жанын қойды дейсің мұның. Тезірек төсек сал, көремін қыз болып шықса – бақыты, қатын екен – соры.
Алтынай. Сонда сен қыз алатын бозбала ма едің, екі қатыны бар қақсалсың.
Тантай. Еркекке әйелді бір көргені, мың көргені – бәрібір. Әйел мен қыздың арасында шекара бар. Ол шекараны некелі байынан басқа ешкімнің аттауға қақысы жоқ.
Ақбөпе. Жеңеше, төсек салыңыз, салмаңыз, өзіңіз біліңіз. Мен некем қиылмай тұрып ешкімнің жанына жата алмаймын.
Ақбөпе шығып кетеді.
Алтынай.Алла-ай, аузына ел қараған болыс атамнан сен ноқай қалай тудың екенсің?! «Жақсыдан жаман туады бір аяқ асқа алғысыз» деген осы шығар.
Тантай. Әй, долы қатын, сен өйтіп аузыңа келгенді айтып көкіме. Ана еркетотайыңа айт, қатын болса, болсын, болмаса, бордай тозсын. Екі қатынды қан қақсатқан Тантай үшінші қатынды да умаждауға жарайды.
Алтынай(жаны шошып). Ойбүй, сорлы болған Еркем-ай, қайтіп қана құтылар екенсің мына дүлейден?
Тантай (құшырланып). Құтылмайды, тоқалым болады.
Алтынай. Еркем – нәзік гүл. Сен – шоңайна екенсің. Гүл мен тікен қалай үйлеспек?!
Тантай. Айтарсың. Қатын – еркектің гүлі емес, күңі. Еркең аяғымды уқалап, белімді басып беріп отыратын болады әлі-ақ.
Алтынай (үңіліп). Әй, сорлы Еркем, бағың ашылмаған екен!
Алтынай кетеді.
Тантай (кіжініп). Ерке! Бөпе! Қайдағы Ерке, қайдағы Бөпе, қатыным – ол менің, тоқалым. Әзірге еркіндей тұр, ақын қыз! Қойныма жатқаннан бастап, Сауытбекті емес, мені қосасың өлеңіңе. «Тантайым-ау, бір өзіңе арналған жан-тәнім-ау» деп әндетесің. (Екі мықынын мытып). Былай бүріп жібергенімде аш белің үзіліп, мойныма орала кеткеніңді білмей де қаласың әлі-ақ. Ана ақын күнту шымырды керек болса, әкеме айтып, итжеккенге айдатып жіберем. Тіпті болмағанда қолына домбыра емес, таяқ ұстатып қою керек шығар. Ақбөпені өңі түгіл түсінде көре алмайтын етемін мен оны. Әй, Көбен, кел бермен, шақыр мына үйдің қатындарын, төсек салсын!
Көбен. Кімге салады төсекті, бір өзіңе ме? Ақбөпе кетіп қалды, жатасың енді жалғыз өзің тізеңді құшақтап.