Әлім. Бар, анауың тағы сұрап жатыр.
Балқия. Жетеді. Бере берсең, іше береді ол.
Ерлан кіреді.
Ерлан. Неғып отырсыздар маужырап? Мама, мен не дедім сізге? Тағы жүз грамм тауып бер дедім. Қане, әкеліңіз.
Балқия. Болды енді, жоқ. Қазір Тәттігүлдің үйінен ішесің қалғанын.
Ерлан. Онда жүріңіздер тезірек!
Әлім. Жүр. Сенің ындыныңды құрытқан қыз болмай, жүз грамм болып жүрмесін.
Балқия (жақтырмай). Сен де айта береді екенсің әрнемені! Менің күнім айтқанға көнеді.
Үшінші көрініс
Оспанның үйі. Тәттігүл Балқиямен жаңа ғана сөйлескен,
телефон түбінде отыр.
Тәттігүл (орнынан тұрып жатып). Қой, шай қамына кірісейін. (Сәл ойланып қалады). Апырай, не болар екен? Әңгіме асқынып кетіп, бірдеңені бүлдіріп алып жүрмесем жарар еді. Әй, бірақ, Балқия аяр өлген адамға да жан салар, Зәурені көндіру де сөз болып па оған? Оспанды Әлім жездемнің мысы баспас деймісің, басады, көнеді.
Зәуре шығады.
Достарыңызбен бөлісу: |
