Әдебиет: ҚҰЭ. Т. 1. – 506 б.
АТАРАКСИЯ (грек. – άταραξία, ả − терістеу бірлігі, ταραχή − қобалжу)
– қобалжымауды, алаңсыздықты, жан тыныштығын білдіретін антикалық этикадағы термин. Демокрит, Эпикур, Лукреций дүниені тану, қорқынышты жеңу, жан дүниенің қобалжуынан аулақ болу А-ға бастайтын жол деп түсіндіреді. Скептиктер (Пиррон және т. б.) А. жағдайына пікір айтудан өзіңді шектеумен және қорқыныш пен қобалжудан құтылу арқылы жетуге болады деп санайды. Ал, стоиктер болып жатқан оқиғаларға, қуаныш пен қайғыға самарқаулықпен қарауды үйрететін апатия жайлы ілімді дамы- тады. Түптеп келгенде, антика ойшылдарының атараксия ұғымына қатыс- ты ойлары – жанның аффектіге бой алдырмауының идеалы, ойды, назар- ды сыртқы жағдайлардан ішкі күйге аудару және сезімді ақылға жеңдіру секілді ортақ түсініктерге жинақталған.
Достарыңызбен бөлісу: |
