Балашт ү с І п қ алие в б а л алара у р у л а р ы
жүктеу/скачать 11,76 Mb. Pdf көрінісі
|
Балалар аурулары (МЖОО «Стоматология» факультеті студенттеріне арналған)
| Қосымша критериялар:
1. ЭТЖ жоғарлауы 2. Лейкоцитоз 3. Антибактериальды антиденелердің титрінің жоғарлауы, дисиммуноглобулинемия 4. С реактивті белоктің жоғарлауы 5. Гиперальфаглобулинемия Ажырату диагнозы . Ең қиыны зәр шығару жолдарының инфекциясынан (ЗШЖИ) ажырату болып келеді. ЗШЖИ- бүйректен тыс зәр шығару жолдарының, деңгейін дәлдемей, инфекциялық- қабыну процессін қамтиды. ЗШЖИ мен пиеонефриттегі зәрлік синдромның айтарлықтай айырмашалығы жоқ, дегенмен ЗШЖИ-де пиеолонефриттке қарағанда өзіндік ерекшеліктері бар: • ересек балаларда ауырсыну қасаға үстінде орналасады; • дизуриялық белгілер сипатталады: - зәр шығаруға императивті сезімдер; - аз мөлшерлі жиі зәр шығару (поллакиуриямен); - зәр шығарғанда ауырсыну, ерте жастағы балаларда оның эквиваленті болып зәр шығару кезінде масасыздану немесе жылау, кейде зәрін ұстай алмау болып келеді. • бүйрек функциясының бұзылу белгелерінің, әсіресе тұрақты түтікшелер функциясы- ның бұзылуларының (Зимницкий, Реберг сынамалары бойынша) болмауы. ЗШЖИ - де арнайы диагностикалық маңызы бар: - цистоскопиямен зәр қабы клегей қабатындағы қабыну процессі анықталады; - зәр қабының УДЗ-мен зәр қабының кілегей қабатының қалыңдауы және функциясы- ның бұзылуы анықталады; - зәр шығару жолдарының төменгі бөліктерінің уродинамикалық бұзылыстарын анық- тайтын зерттеулер – тіке және ретроградты цистометрия, фармакоцистометрия пиелометрия, зәр қабының электромиографиясы, урофлоуметрия және басқалар. Дизуриялық бұзылыстар және бірдей зәр синдромы байқалуы мүмкін. Вульвовагинитпен пиелонефритті ажыратуда маңызды болып келеді: - сыртқы жыныс мүшелерін қарағанда қабыну процесстерінің анықталуы; - қынаптан цитограмма жасау (вульвовагинитте көп мөлшерде лейкоциттер анықталады, ал уроцитограммада аз мөлшенред болады); - катетермен алынған зәрде вульвовагинтте өзгерістер анықталмайды. Пиелонефриттің екіншілік сипатын жоқ шығарғанда метаболикалық, обструктивті нефропатияларды және рефлюксті жоққа шығарады. Соле уриян ы анықтау үшін тәуліктік зәрде олардың мөлшерін анықтайды: - оксалаттар (қалыпты көрсеткіші тәулігіне 1 мг\кг); - ураттар (дені сау 1 жастан балаларда 0,09-0,12 ммоль\кг\тәулігіне); - фосфаттар (қалыпты көрсеткіштері 0,01-0.)4 г\кг тәулігіне). Зәр шығару жолдарының обструкциясының себептері болуы мүмкін: - тостағаншаның мойнының дискинезиясы немесе тарылуы; - түбекшенің, несепағардың, зәр қабының тасы; - түбекшені немесе несепағарды басып тұратын қосымша тамыр немесе ісік; - несепағардың ахалазиясы немесе стриктурасы; - зәр қабының уретерцеле, дивертукуласы; 485 - зәр қабының мионейрогенді атониясы; - еркек бездің (простатаның) туа біткен аурулары; - зәр шығару каналының стрикрурасы немесе дивертукласы; - фимоз. Рефлюкстер (зәрдің кері ретроградты айдалуы): 1. зәрдің ағуына кедергі келтіретін анатомиялық мүкістіктер (уретраның дивертикуласы немесе қосарлануы, несепағар эктопиясы, уретраның қабішілік бөлігінің қысқа болуы); 2. цистит; 3. зәр шығару жолдарының әртүрлі бөліктерінің бұлшық ет тонусын нервтік реттелуінің бұзылуы; Рефлюкстерді келесі түрлерге бөледі: • қаб-несепағар (везикоуретральды) рефлюксі (ВУР); • түбекше-бүйректік рефлюкстер: - пиелотубулярлы, - форникальды (тостағаншалардың күмбезінің жарылуы). Бүйректің өрмелі инфекциялануында негізгі орын ВУР- ке беріледі. ВУР-ті анықтау үшін УЗД, изотопты ренография қолданылады, дегенмен цисто- графия және микциялық цистоуретрографияның ақпараттығы жоғары болып есептеледі. ВУР – бес түрге бөледі: І дәрежесі – цистография контраст несепағарға түседі; ІІ дәрежесі – контраст сырттай өзгермеген несепағарды, тостағаншаны, түбекшені толтырады; ІІІ дәрежесі – контрастың айдалуымен қатар несепағардың орташа кеңеюі және айналуы, түбекшенің орташа кеңеюі байқалады; тостағаншаның суреті аздап тегістелген; IV дәрежесі – несепағар, түбекшелер, тостағаншалар айқын кеңейген немесе айналған, көптеген тостағаншалардың папиллярлык суреті сақталып, үшкір бұрыштар жойылып кетеді; V дәрежесі – несепағардың, түбекшенің, тостағаншаның айтралықтай кеңеюі және айна- луы; тостағаншалардың емізікшелік суретінің жойылуы. Ұрықтың ауыр ВУР -і нәрестеде бүйрек жетіспеушілігіне әкелуі мүмкін. ЗШЖИ-да пайда болған ВУР өтпелі сипатты болады. Көбіне ВУР спонтанды жойылады. ВУР байқалатын балаларды емдеу консервативті немесе оталау әдістерімен жүргізіледі: - зорлап зәрге отырғызу (ояу кезінде 1,5-2 сағат зәрге отырғызу); - форсирленген диурез (зәр жүргізетін дәрілер: 2 күн өткізіп үшінші күні фуросемид береді); - зәр инфекциясы байқалған шақта антибиотикалық ем. Әр 6 сайын УДЗ жасап ВУР динамикасын бақылап тұру керек. ВУР-тің кейбір түрлерінде оталау емі қажет болуы мүмкін. ВУР-тің IV - V дәрежелері 5 жасқа дейін рефлюкс- нефропатия дамуының жоғары қауіпті факторы болады. ВУР нәтижесінде пайда болған Рефлюкс- нефропатия сипатталады: - фокальды склероздың қалыптасуы; - тубулоинтерстициальды функциясының тұрақты бұзылуы; - тұрақты протеинурия; - гломерлярлы үзілудің бұзылуы; - болашақта аретриялық гипертензия дамып, созылмалы бүйрек жетіспеушілігінің даму мүмкіндігі жоғары болады. Нейрогенді зәр қабы (НЗҚ) – жүктеу/скачать 11,76 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|